Zuid-Afrika, van Brussel tot Graskop

Hoi allemaal

Leuk dat jullie ons hebben gevonden op de nieuwe site. Waarbenjij.nu heeft foto’s laten verdwijnen, de koppeling met facebook deed het niet meer en opladen van foto’s en filmpjes ging moeizaam. Tijd voor iets nieuws dus. De verhalen van de vorige reizen staan wel nog op de oude site; beetje bij beetje zullen we ze overtanken naar deze.

Maar nu ga ik het dus hebben over Zuid-Afrika waar we momenteel in Graskop bij de open haard zitten. Jep de open haard, begin augustus…  tja we zitten nu eenmaal op het zuidelijk halfrond waar het winter is. Gelukkig is het hier op winterse dagen meestal nog mooier weer dan in Ne/Be op zomerse, alleen ’s avonds is het behoorlijk fris. Maar ook daar zijn ze hier op voorbereid; zowel in het eerste guesthouse als ook nu in ons chaletje liggen er braadlakens op de bedden. Maar voor ik ga sudderen eerst terug naar het begin:

Zaterdagochtend zijn we om 8 uur met de trein van Genk naar Zaventem vertrokken. Daar aangekomen werden we verwelkomd door een flink aantal zwaar bewapende militairen (met geweren waarvan ik dacht dat ze alleen in actiefilms voorkwamen) en was er een extra controle voor we de luchthaven in konden. Gezien het de drukste dag van het jaar was hebben we dan ook nog enige tijd in de rij voor de incheckbalie gestaan. Het blijft een raar idee dat hier in maart aanslagen hebben plaats gevonden. Alles ziet er weer helemaal uit als tevoren alleen met heel veel bewaking meer. Ik weet niet of ik hier nu een veiliger gevoel van krijg.

Om half 2 met Turkish airlines naar Istanbul waar we om 18 uur aankwamen en vervolgens de tijd moesten zien door te brengen tot 01.30. Er bleek om 21 uur nog een vlucht te gaan naar Johannesburg dus wij nog gevraagd of we daar niet mee konden; er was plek op de vlucht en ook de koffers zouden probleemloos mee kunnen maar helaas zou deze wijziging ons 1000 euro kosten. Geen optie dus. Beetje jammer Turkish Airlines!

Zondagochtend om half 11 na een prima vlucht (met diner om 3 uur ’s nachts ?!) geland in Johannesburg. Soepel door de douane (Engelstalig uittreksel uit de geboorteakte van Lars volstond prima (onduidelijkheid op alle websites waarop staat dat het een originele akte moet zijn), koffers en auto opgehaald en zonder brokken Middelburg bereikt. Links rijden gaat op zich soepel maar de versnellingspook wordt niet altijd even makkelijk gevonden (ik heb al een paar keer in het vak van de deur zitten graaien)  en ook met instappen zit degene die gaat rijden soms opeens op de passagiersstoel (Tom).

Middelburg is een stadje waar niet veel te beleven valt maar prima om na een lange vlucht en anderhalf uur rijden neer te strijken en in de plaatselijke shoppingmall boodschappen te doen en een  hapje te eten. De porties zijn hier trouwens gigantisch en carnivoren kunnen hun lol op; een klein biefstukje weegt hier 300 gram, zijn grotere broer een halve kilo. We hebben het geluk dat de euro momenteel sterk staat ten opzichte van de rand (100 rand = € 6.30) waardoor we voor een maaltijd met 3 personen (hoofdgerecht en een drankje) nog geen € 25 kwijt zijn.

Maandag uitgecheckt en ons door de hoteleigenaar laten vertellen dat we het best de panoramische route via Lydenburg konden nemen naar Graskop. Laten er nu 2 wegen via Lydenburg naar Graskop gaan… We hebben dus duidelijk voor de verkeerde gekozen en ipv een panoramaroute zijn wij beland op een weg vol ‘potholes’; gaten van meer dan een halve meter diep in de weg. Nog geen 3 kilometer op deze weg en we hadden een platte band. Gelukkig hadden we een reserveband en heel voorzichtig zijn we verder gereden naar Lydenburg waar we meteen een bandencentrum hebben opgezocht (is daar ook geen  luxe en ik denk dat het een goudmijntje is) en een nieuwe band aangeschaft. Daar kwamen ze erachter dat niet alleen de rechtervoorband stuk was, maar ook een enorm ei op de rechterachterband zat. We hebben dus enorm geluk gehad dat die band het gered heeft tot Lydenburg…We bleken trouwens 4 verschillende maten banden onder de auto te hebben… Ik denk dus dat we niet de eerste huurders zijn die kennis hebben gemaakt met een pothole.

Helaas dus de middag doorgebracht bij de garage in plaats van de watervallen van Sabie. We hadden het kunnen weten want ’s ochtends zijn we langs een plaatsnaambord gekomen waar “Geluk”op stond met een pijl naar rechts en wij rechtdoor zijn gegaan :-)

Tegen de avond aangekomen in Graskop waar we een heel chalet hebben. Dinsdag dan toch naar de watervallen gegaan. Er valt hier te kiezen uit minstens 8 verschillende en de keuze is gevallen op de Lisbonfalls. Hier een kijkje en wat foto’s genomen en erna door naar bushrestaurant Daybreak. Een prachtig plekje in the middle of nowhere aan de rivier waar gekookt wordt zonder elektriciteit of stromend water. Het water wordt met emmers uit de rivier gehaald en het eten bereid op een houtvuur. We hebben er springbok gegeten en Lars een ‘boerewors’ wat goed smaakte.

Na een paar uur ons losgeweekt van dit idyllisch plekje en door een prachtig landschap verder gereden via de mooiste uitzichtpunten naar de Three Rondavels. Echt meer dan mooi; het zijn rotsen in de vorm van mega Afrikaanse hutten en 600 meter lager ligt het stuwmeer. De Three Rondavels maken deel uit van de Blyde River Canyon; de op 2 na grootste canyon ter wereld. Echt een schitterend gebied. Net voor zonsondergang nog naar het uitzichtspunt ‘Gods Window’ geweest waar tot Lars’grote vreugde allemaal aapjes rondliepen.

We gaan nu eens onze bedden opzoeken. Internet is hier heel langzaam en vaker niet dan wel aanwezig. We weten dus nog niet wanneer het volgende verslag komt.

Tot de volgende keer!

Groetjes

Tom, Maya en Lars

p.s. ik heb nog niet de hele mailinglijst van waarbenjij,nu overgezet naar deze site dus als je op de hoogte wil blijven van verdere verslagen, schrijf jezelf dan even in.