St. Lucia en Imfolozi

Hoi!

Gingen de vorige 2 verslagen nog over Swaziland, nu volgt er weer eentje over Zuid-Afrika. 

Zondagochtend vroeg vertrokken vanuit Hlane voor de lange rit naar St. Lucia. Het eerste deel ging weer over een weg vol potholes. Om de paar kilometer stond een bord ‘pas op voor potholes’. We vragen ons af of het niet efficiënter en makkelijker zou zijn om ipv zoveel borden te plaatsen gewoon de potholes op te vullen of een nieuw laagje asfalt te leggen.

Rond de middag waren we bij de grens en waar het er bij de grensovergang van Bulembu heel soepeltjes aan toe ging en we binnen 5 minuten Zuid-Afrika uit en Swaziland in waren, zo langzaam ging het bij deze grenspost. Swaziland uit was gepiept in 5 minuten, Zuid-Afrika in duurde echter meer dan een uur. Er stond een enorme rij en er was slechts 1 loket open. Het valt ons op hoeveel West-Europeanen hier op vakantie zijn en vooral gezinnen met kinderen in de tienerleeftijd (bij voorkeur 3 of 4 kinderen lijkt het).

Uiteindelijk dan toch het benodigde stempeltje verkregen en door naar Hluhluwe waar we hadden afgesproken met Chris, Machteld en hun kinderen Josien en Kasper. Chris ken ik van de middelbare school en dansles en het was meer dan 20 jaar geleden dat we elkaar nog gezien hebben. Nu we toevallig allebei op dezelfde tijd hier op vakantie zijn vonden we het tijd voor een meet en greet. Was erg gezellig en ook de kids hebben zich samen goed geamuseerd.

Vanuit Hluhluwe door naar St. Lucia waar we (per puur toeval!) ook nog in dezelfde accommodatie en zelfs exact hetzelfde appartement zitten als waar Chris en Machteld zaterdag zijn uitgecheckt! (en St. Lucia is een erg toeristisch plaatsje waar ongeveer 50% van alle huizen guesthouse/appartement is!)

Ons appartement ligt nog geen kwartier lopen van de hoofdstraat waar de restaurantjes ed zijn, maar na zonsondergang wordt afgeraden om je nog te voet te verplaatsen omdat de kans om een nijlpaard tegen te komen in de straten vrij groot is. Overal staan dan ook verkeersborden met “pas op voor nijlpaarden”. We zijn 6 dagen in St. Lucia gebleven maar geen enkel nijlpaard in de straat zien rondwandelen laat staan zien drinken uit het zwembad bij het appartement (schijnt wel eens te gebeuren).

Maandag was een rustig dagje; paar winkeltjes en marktje bekeken en ’s middags naar het strand. Het strand is hier enorm breed en lang en hoewel het redelijk weer was nagenoeg helemaal verlaten. De zee (Indische oceaan) is erg wild en zwemmen is dan ook niet mogelijk (en ook niet toegestaan) maar wel nog een mooie wandeling gemaakt over een boardwalk door het natuurgebied waar we in de verte krokodillen zagen liggen.

Dinsdag werden we wakker door de regen. Regen?!? Dat was niet de planning! Maar het heet hier natuurlijk ook niet voor niets de WETlands.. Besloten om naar Hluhluwe-Imfolozi national park te rijden gezien je om dieren te spotten toch niet de auto uit mag en dus niet veel last hebt van de regen. Het was een uurtje rijden en toen we daar waren was het al droog. Hluhluwe en Imfolozi zijn eigenlijk 2 reservaten maar liggen tegen elkaar aan en je kunt van het ene naar het andere rijden. Beiden in 1 dag doen is echter niet haalbaar dus hebben we ons beperkt tot Imfolozi.  We waren amper binnen of we zagen al olifanten, neushoorns (in dit park hebben ze met succes de neushoornpopulatie, die met uitsterven bedreigd was, uitgebreid), apen, kudu’s en nyala’s en verder in het park kwamen we nog giraffen, zebra’s en wrattenzwijnen tegen. Vanuit de verte ook nog een paar buffels gezien, waardoor we nu de hele big 5 hebben gezien (de een van wat dichterbij dan de ander). Eigenlijk is het best erg hoe gewend je na de zoveelste dag wild spotten raakt aan de dieren en waar we bij de eerste neushoorn helemaal uit ons dak gingen, bij nummer 40 namen we niet eens meer de moeite om te stoppen. Zo’n hele dag in de auto zitten en in volle concentratie speuren naar dieren is trouwens best vermoeiend ;-)

Woensdag dan ook weer een uitrustdagje gedaan. We wilden ’s ochtends naar een kaasboerderij waar ze uitleggen hoe kaas gemaakt wordt (tot en met het melken van de geit aan toe), maar toen we daar aankwamen bleek dat net die dag de gids/kaasmaker er niet was (ze zouden 7 dagen per week open zijn stond op het briefje dat we de avond van tevoren onder de ruitenwisser hadden gevonden.. denk dat de beste man te druk bezig was met reclame maken).

Gelukkig hadden ze er een fijn terras en de lekkerste pizza’s die ik ooit gegeten heb, gevolgd door een kaasplankje. Zeg maar kaasplank. ’s Middags uitgebuikt aan het strand (nou ja meer een wandeling gemaakt want liggen/zitten is er niet bij, daar waait het te hard voor en in no time ben je gezandstraald).

Terug bij ons appartement werden we nog geëntertaind door een hele groep aapjes die bessen kwamen eten in onze tuin en tegen de ramen gedrukt naar binnen keken. Zij bekeken ons zeker even nieuwsgierig als wij hun.

Donderdag zijn we naar het Isimangaliso wetlandpark gegaan maar daarover volgende keer meer!

Leuk dat jullie ons nog steeds volgen en tot binnenkort weer!

Groetjes

Tom, Maya en Lars