Oostzeekust

Hallo allemaal,

Hier alweer het laatste verslag over Polen. Erna volgt nog eentje over Leipzig en Kassel dus we doen het afscheid nemen van de reis in etappes.

Vorige week vrijdag zaten we nog in Sopot . Na ’s ochtends nog een strandwandeling te hebben gemaakt zijn we rond het middaguur verder gegaan naar Leba, een stukje westelijker maar nog steeds aan de Oostzee. We waren erg laat met reserveren en gezien de Polen een lang weekend vrij hadden, vonden we geen accommodatie voor 3 nachten; dus eerst een nacht in het ene en erna 2 nachten in het andere appartement. Achteraf een geluk want in het pensionnetje waar onze voorkeur naar uitging bleken we een kamer onder het dak te hebben op de zuidkant. Inmiddels is het hier ook rond de 30 graden en binnen niet uit te houden. Er was geen ventilator en al helemaal geen airco. We gooiden ’s avonds dus maar snel de ramen open, maar het leek eerder alsof er een bordje geplaatst was “buffet geopend voor muggen”. In no-time zaten er (niet overdreven) 50 stuks op de kamer. Tom is toen als een ninja wild rondslaand met een handdoek door de kamer geraasd. Tom kwam gelukkig als winnaar uit de bus en als enige sporen van de strijd zijn nu vast nog wat muggenlijken te vinden tegen de muren en plafond.

Zaterdag er een stranddag van gemaakt. Hoe wij naar het strand gaan is duidelijk iets anders dan de Polen… (of misschien dan alle mensen die vaker naar het strand gaan, we hebben er niet veel ervaring mee in Europa op zomerse dagen is gebleken).. de Polen arriveren bepakt en bezakt met parasols, windschermen, opblaasbeesten, schepjes en emmertjes. De windschermen worden als een soort omheining geplaatst waardoor elke “bubbel” zijn eigen minimaal 10m2 strand heeft (zeer coronaproof!), daar binnen worden parasols geplaatst en soms zelfs grote houten strandstoelen en tentjes. Ziet er heel professioneel uit..  .

Dan wij: we hebben 1 rugzakje mee met maar liefst 1 sarong voor ons 3-en.. (konden we de hele auto volproppen met bagage, heb ik in een vlaag van verstandsverbijstering bedacht dat ik best 2 sarongs kon thuislaten?!..). Onze bescherming tegen de zon zijn hoedjes/petten en onze kleren… Zo komt het dat wij dus compleet volledig gekleed aan het strand liggen, met 3-en een sarong delend. De zee is trouwens heerlijk van temperatuur, zelfs best warm! Er zijn geen boulevard of strandtenten waar je iets kunt eten of drinken maar er staan wel een paar kraampjes op het strand. Wat gelezen en gezwommen (wandelen gaat bijna niet want de Polen installeren zich nagenoeg in zee met hun hele hebben en houwen) en toen besloten verder te rijden naar ons volgende appartementje in the middle of nowhere.

Zondag vroeg uit de veren want we gingen een wandeling maken door Slowinksi nationaal park.

De auto vlakbij Leba geparkeerd en toen eerst 9 km door een mooi stuk bos gewandeld naar een onvoorstelbaar mooi duinengebied. Echt schitterend! Van bovenop de duinen heb je een prachtig zicht over de bossen tot aan zee. Het bos eindigt hier gewoon aan zee, iets wat we nog nooit gezien hebben (op mangrove na dan maar hier groeien loof- en dennenbomen tot aan zee!) .  Het zand is spierwit en piept als je erover loopt en de zee heeft een prachtige blauwe kleur. Totaal niet het beeld wat we van de Baltische kust hadden. We vinden de foto’s geen recht doen aan de werkelijkheid. Via het stand weer de 9km teruggelopen tot de parkeerplaats. Op dit deel strand geen zonnebaders in omheiningen, enkel wandelaars. Tom had de dag ervoor met het plukken van bosbessen een greppel gemist en zijn knie verstuikt. Na de wandeling had die dan ook formaatje tennisbal..

Lars vond het een van de mooiste wandelingen die hij ooit gemaakt heeft!

We zijn zo aangenaam verrast door de kust van Polen dat we besloten om nog wat meer westwaarts te gaan; om precies te zijn naar een piepklein plaatsje bijna tegen de grens met Duitsland; Wiselka. Volgens ons het schattigste badplaatsje van Polen. Een klein pleintje met restaurantjes, terrasjes en winkeltjes op 5 minuten wandelen van een meer waar je verschillende watersporten kunt doen en op 20 minuten door een bos wandelen van zee.

Gezien het al laat in de middag was toen we aankwamen zijn we naar het meer gegaan. Voor een appel en een ei kon je daar kajaks huren. Nu weet ik ook wel dat ik niet zo handig ben en had voor de zekerheid mijn schoenen en kleren al veilig hoog en droog op de kant achter gelaten maar Tom en Lars wreven het me nog eens goed onder de neus: “papa, ik ga wel bij mama in de kajak want dat kan ze vast niet alleen”(Lars) en “let op dat je niet omkiept bij het instappen en geef mij die rugzak met telefoons maar voor jij ze in het water laat vallen” (Tom) . Maar ik ging heel soepel in de kajak, gevolgd door Lars. We peddelden al een stukje het meer op en wat toen volgde was een soort slapstick: Tom probeerde met schoenen en al over de kajak heen te lopen naar de voorkant. Dat eindigde echter met een plons en een kajak die omkiepte (met rugzak met telefoons en al) en een kleddernatte Tom. Ik kon alleen maar roepen : pak die rugzak pak die rugzak! Verder me helemaal bescheurd van het lachen. Iets met karma ;-)

Voor we eenmaal op pad waren waren we al ruim een kwartier verder maar erna heerlijk gepeddeld over het meer.

Maandag hebben we een strandwandeling gemaakt en op een rustig stukje in de schaduw van een grote den wat gelezen en in zee kwallen geteld (zwemmen kwam er niet van door alle kwallen die we opeens overal zagen). In de middag kwam er een frisse wind opzetten en koelde het binnen een half uur wel 10 graden af waarna we terug zijn gegaan naar ons appartementje en al vroeg zijn gaan eten.

Dinsdag waren we van plan om vroeg uit te checken en dan nog een strandwandeling te maken voor we zouden beginnen aan de lange rit naar Leipzig. Toen we opstonden was de lucht inktzwart en zag het uit alsof het flink ging onweren. We hoorden ook diverse brandweerauto’s langs razen. Dan maar geen strand, maar rustig ontbeten en vertrokken. Nog even in een supermarkt gestopt om onze laatste zloty’s op te maken. Toen we buiten kwamen was het weer een beetje opgeklaard en besloten we in een nabij gelegen national park nog een uurtje te wandelen. Nog even genoten van eindeloos lang en verlaten strand en prachtig bos en toen was het toch helaas echt tijd om Polen te verlaten.

Wat was Polen een ontzettend aangename verrassing! Van te voren had ik niet echt een beeld van het land en het beeld dat ik had was in elk geval niet dat van een land met de mooiste en sfeervolste steden, de prachtige bossen, bergen en stranden. We hebben ook enorm geluk gehad met het weer. Alleen in Auschwitz een dagje regen gehad maar zelfs dat paste het beste bij de locatie. Verder alleen maar zon en tussen de 25 en 30 graden. We hebben genoten en zijn blij dat we naar Polen zijn gegaan en willen er zeker nog een keer teruggaan want we zijn hier nog lang niet uitgekeken.

Volgende keer nog wat over Duitsland maar voor nu  Pozdrowienia!

PS

Tot slot nog een paar dingen die ons opvielen aan Polen:

·         Over het algemeen vinden we de Polen vriendelijke, rustige mensen maar zodra ze in de auto stappen veranderen ze in snelheidsmaniakken. Ze rijden overal minstens 30km/h sneller dan toegestaan. Daarentegen stoppen ze wel heel netjes voor elk zebrapad en spoorwegovergang.

·         We denken dat ze alleen witte gordijnen verkopen.. Nagenoeg overal hebben ze witte gordijnen met als gevolg dat we bij zonsopgang al wakker worden.

·         We kunnen werkelijk geen touw vastknopen aan de taal. Zelfs het uitspreken van sommige plaatsnamen is voor ons niet te doen. Szczecin, Skrzyczne, Pszczyna ?!?

·         De autowegen zijn op veel plaatsen splinternieuw of ze zijn ze nog aan het aanleggen

·         We hebben nog nooit zoveel mensen zien wandelen als in Polen en al helemaal niet zoveel jonge mensen.