Drakensbergen

Hoi allemaal,

Hier is dan alweer ons allerlaatste verslag, dit keer vanuit onze eigen achtertuin geschreven.

Erg jammer dat er alweer een einde is gekomen aan deze heerlijke vakantie. Enerzijds is het voorbij gevlogen, anderzijds hebben we zoveel gezien en gedaan in de afgelopen 4 weken dat de eerste dagen al herinneringen van een vorige vakantie lijken.

Maar nu neem ik jullie nog even terug in de tijd mee naar maandag, toen we na het uitchecken in Umdloti (van alle plaatsen in Zuid-Afrika waar we geweest zijn vinden we dit de meeste “geschikt om te wonen-locatie”; heerlijk aan zee, gezellig dorpje, grootste deel van het jaar goed weer, half uurtje van Durban; ja elk jaar fantaseren we toch weer opnieuw over een guesthouse beginnen in het buitenland) nog even een strandwandeling wilden maken. Dit was echter buiten de harde wind gerekend. Dit was erger dan zandstralen; het voelde alsof duizenden naalden in onze benen prikten. Na een kwartier hebben we het opgegeven en zijn naar Durban gereden waar we bij onze favoriete keten ‘Oceans basket” (waar ze heerlijke vis, inktvis ed hebben) hebben geluncht en erna aan de rit naar de Drakensbergen begonnen.

Daar zaten we drie dagen in Champagne Castle; de naam alleen al! Een hotel met een waanzinnig uitzicht op de Drakensbergen. Tijdens de zoektocht op internet leek dit boven ons budget totdat bleek dat de prijs inclusief (verplicht) volpension was. Toen was de keuze snel gemaakt!

We arriveerden om 17.00 uur, waardoor we net te laat waren voor de high tea (jawel, naast ontbijt, lunch en diner wordt er ook 2 keer per dag een high tea geserveerd..).

Om klokslag half 7 (er wordt dan zelfs gebeld! We gingen nog net niet kwijlen, maar  ik denk dat als we er nog een week hadden gezeten we even geconditioneerd zouden zijn geweest als Pavlovs hond) konden we aan tafel voor het diner. Ik vind het altijd grappig om te zien wat een all-you-can-eat-buffet met mensen doet (inclusief onszelf). Dit restaurant was absoluut niet vergelijkbaar met het Egyptisch resort waar we een paar jaar geleden eens 4 dagen gezeten hebben te midden van een horde Russen die als een plaag sprinkhanen over het buffet raasden, maar toch erg bijzonder te zien welke combinaties mensen op hun bord scheppen, in welk snel tempo er gegeten wordt en hoeveel toetjes een mens op kan.. en ik moet bekennen dat ook wij hier enthousiast aan mee deden.

Gelukkig ligt het hotel zoals gezegd midden in de Drakensbergen en vertrekken er tal van prachtige wandelingen vanuit de tuin zodat we tenminste een deel van de toetjes konden verbranden.

Dinsdag zijn we met Wonderboy (ik weet niet welke voorstelling jullie je maken van een man met die naam, maar ik vond hem vooral niet passen bij deze gids die zeer timide en rustig was en nog 3 tanden in zijn mond had staan) een wandeling gaan maken naar de Fern Forest. Soort jungle wandeling compleet met lianen naar een waterval. Prachtig!

Tussen de lunch en de high tea hebben we een tijd op de trampoline en aan het zwembad doorgebracht (water was zo koud dat het pijn deed maar Lars heeft er toch een heldhaftige duik genomen) en na nog wat luieren weer aan tafel voor het diner.

Ook woensdag weer eat, walk, relax, repeat. De wandeling, dit keer enkel met mijn eigen 2 wonderboys, ging naar De Sphinx; een rotsformatie met schitterend uitzicht over de Drakensbergen. Heerlijke tocht waarbij we nog een kleine omweg hebben gemaakt naar de Bushmans paintings (rotsschilderingen(waar we ze in Swaziland niet gevonden hebben is het dit keer wel gelukt). Wederom heerlijk dagje en Lars heeft besloten dat hij hier (met hier bedoelt hij specifiek het hotel) wel wil blijven wonen.

Toch moesten we donderdag, na opnieuw een wandeling te hebben gemaakt waarbij er een sprinkhaan van minimaal 10 cm groot op Toms broek ging zitten en daar daadwerkelijk een hap uit beet(!), en natuurlijk de lunch, vertrekken voor de rit van 5 uur naar Johannesburg voor de laatste nacht. We hadden een hotel vlakbij het vliegveld geboekt omdat in eerste instantie onze vlucht op vrijdagochtend om 7 uur zou vertrekken. Turkish airlines heeft dit naderhand verzet naar 7 uur ’s avonds maar toen kon het hotel niet meer geannuleerd worden. Boksburg is een buitenwijk van Johannesburg met luxere huizen die allemaal omgeven zijn door enorme bakstenen muren, hekken, prikkeldraad , waakhonden of een combinatie ervan. Moet vast een veilig gevoel geven maar bij mij riep het net zoiets op van “waar is het grote gevaar als dit allemaal nodig is om het buiten te houden? “.

Vrijdag wilden we in eerste instantie een wandeling gaan maken door de buurt naar een park, maar halverwege toch maar omgedraaid omdat ik er toch niet echt een lekker gevoel van kreeg van om de 3 meter een bord te zien met “armed response” en al die beveiligingssystemen.

Beetje rondgehangen bij het hotel tot het tijd was om naar het vliegveld te gaan voor de vlucht via Istanbul naar Zaventem waar we uiteindelijk zaterdagochtend zijn aangekomen. Ruim op tijd om eerst thuis te gaan bewonderen wat voor een titanenklus John er in onze vakantie heeft geleverd met het slopen van de badkamer(50 puinzakken..), het leggen van een volledige nieuwe waterleiding door het hele huis en nieuwe elektriciteit en plafond in de badkamer (duizend maal dank!) voordat we opies 80e verjaardag zijn gaan vieren met een heerlijk etentje.

Een mooie afsluiter van een topvakantie en nu tevens de afsluiter van dit verslag. Leuk dat jullie met ons mee hebben gelezen en we hopen snel weer aan een nieuw verslag te kunnen beginnen!

Groetjes

Tom, Maya en Lars