Oostenrijk

Hoi allemaal,

Zaten we vorige keer nog in Tsjechië, inmiddels zit als jullie dit lezen, de laatste vakantiedag erop en rijden we woensdag weer naar huis. Het vorig verslag is al van meer dan een week geleden en in die tijd hebben we veel gezien en gedaan dus ga nog even rustig zitten voor dit lange blog.

Vorige week dinsdagochtend hebben we eerst nog een keer een uurtje een sup gehuurd aan het Lipnomeer waarna het dan toch tijd was om Tsjechië te verlaten. Dat was overigens heel snel gebeurd want 6 km verder waren we al in Oostenrijk..

Halverwege de rit naar Wagrain zijn we nog gestopt aan de prachtige Mondsee. Wat een adembenemend, bijna onnatuurlijk blauw meer  omgeven door bergen. Een hele tijd met onze voeten tussen de vissen hangend (gelukkig geen knabbelende exemplaren) van het uitzicht genoten en toen opnieuw 50 meter verder op een terras neergestreken.

Tegen de avond verder naar ons appartement gereden dat net buiten Wagrain ligt. Heel veel boeren verhuren in deze streek appartementen en dus ook het onze hoorde bij een boerderij. Niet dat we daar veel van gemerkt hebben want de koeien verbleven op dat moment in de weides op de bergen boven de dorpen.

Woensdag wilden we naar de Liechtensteinklamm, een van de langste en diepste kloven van Oostenrijk, maar zo weinig toeristen als we in Tsjechië zijn tegengekomen, zoveel zijn er in Oostenrijk. We lazen dat het tussen 10 en 14 uur erg druk zou zijn dus zorgden we dat we er al om half 10 waren (opent om 9 uur), maar toen stonden de parkings al propvol. Om nu in file door de kloof te wandelen zagen we niet zitten dus zijn we verder gereden naar de Kitzlochklamm, een andere kloof er niet ver vandaan. Minder bekend maar daardoor ook minder druk. Doordat er op sommige plekken kans is op het omlaag vallen van stenen moet je verplicht een soort Bob de Bouwerhelmpje op (lijkt me meer voor de show dan dat een plastic helmpje je daadwerkelijk beschermt als een rotsblok omlaag komt..). Mooie wandeling door de kloof met een indrukwekkende waterval. Er waren ook mensen aan het klimmen op de steile wanden. Toen we weggingen stond ook hier de parking propvol. 
 

’s Middags hebben we een wandeling rond de Jägersee gemaakt; een meertje met een prachtige ligging waar je in een klein uur rond kunt wandelen. Het riviertje dat uitmondt in het meer is werkelijk ijskoud. Pootjebaden is al niet te doen dus we snappen dat er niet gezwommen kan/mag worden.

Na nog wat gedronken te hebben op het terras pal aan het meer zat de dag er alweer op. ’s Avonds zijn er in het dorp optredens van mannen in lederhosen met schlagermuziek maar dat hebben we aan ons voorbij laten gaan.

Donderdag ging vroeg de wekker, want we hadden kaartjes voor Eisriesenwelt, de grootste ijsgrot ter wereld die in Werfen ligt, een half uurtje rijden vanaf ons appartement. Om de grootste drukte voor te zijn en zo ook nog de auto te kunnen parkeren bij de ticketoffice(de grot ligt hoog in de bergen en je moet er dus heen via een bergweg en veel parkeermogelijkheid is er niet) hadden we online tickets gekocht voor het eerste tijdslot van de dag. In dat half uur moet je zijn ingecheckt bij de ticketoffice, maar wij stonden bij opening dus al in de startblokken. Vandaar is het eerst 20 minuten bergop wandelen, dan in 3 minuten steil omhoog met de kabelbaan (te voet zou dit 90 minuten zijn maar tegenwoordig kun je al geen kaartje zonder kabelbaan erbij meer kopen dus denk dat überhaupt niemand dit te voet deed) en dan nog eens 20 minuten verder omhoog over een pad met schitterende uitzichten tot je bij de grot komt. Het is me overigens een raadsel hoe iemand die ooit ontdekt heeft want begin maar eens iets te zoeken waarvan je niet weet dat het bestaat midden in de rotsen. We waren de allereerste bezoekers van de dag en moesten wachten totdat er nog wat meer mensen waren voor de gids de rondleiding startte. In die tijd hebben we ons even omgekleed (zeg maar  een hele verkleedpartij met 6 lagen kleren en een sarong als sjaal) want in de grot vriest het het hele jaar en we hadden niet eraan gedacht om winterjassen mee te nemen. We hadden gelezen dat het een hele klim was (1400 treden) en dat het ijskoud zou zijn dus we waren voorbereid op een hele expeditie maar het stelde niet veel voor qua inspanning en kou.. Voor je de grot ingaat krijgt een aantal mensen een olielampje want elektriciteit is er niet.  Bij binnenkomst staat er even een enorme wind (door temperatuurverschil van binnen en buiten), ons lampje dus meteen uitgewaaid.. het verbaast me trouwens dat hier niet regelmatig iemand in lichterlaaie staat want de lampjes zijn open en de mensen lopen dicht achter elkaar.

De gids heeft ernaast nog magnesiumsticks voor extra licht (gezien wij de eersten waren liepen we meteen achter de gids wat wel een aanrader is, omdat je dan alles veel beter kunt zien en ook de uitleg beter hoort). Normaal mogen er geen foto’s worden gemaakt, maar omdat wij de eerste groep van de dag waren en het maar een kleine groep was, mochten wij dat wel mits zonder flits en enkel als we stilstonden voor uitleg…

Het is een prachtige grot met ijswanden, ijsformaties ed en we hebben de ogen uitgekeken. Ik vond het echt een van de highlights van de vakantie (Tom had er trouwens net meer van verwacht). De tour duurt ruim een uur en toen we buitenkwamen was inmiddels de zon doorgebroken en hebben we, na ons weer uit alle lagen kleren te hebben gepeld, een hele tijd bij een berghut gezeten genietend van het fantastische uitzicht. In de buurt ligt ook nog een kasteel op een schitterende locatie maar terug bij de auto was het bewolkt en viel er een buitje dus dat hebben we verder gelaten voor wat het is. In het zuiden van Oostenrijk was het noodweer losgebarsten maar in de streek waar wij zaten viel het heel goed mee en is het op het ene buitje na de hele dag droog gebleven.

Voor vrijdag hadden ze enorm veel regen voorspeld dus groot was onze verbazing toen gewoon de zon bleek te schijnen. Alle slechtweerplannen aan de kant en opnieuw naar de Jägersee voor een wandeling. We wilden een stuk verder lopen dit keer maar in notime waren er opeens wolken en begon het toch te regenen dus zijn we maar teruggedraaid. Ook nu gelukkig maar een buitje en na een groot stuk taart als lunch zijn Tom en Lars gaan zwemmen en heb ik een boek gelezen op het balkon.

Zaterdag konden dan toch de slechtweerplannen uit de kast worden gehaald want we werden wakker met regen.. Onze volgende bestemming was Salzburg en daar zijn we heengegaan met eerst een tussenstop bij Hallein Salt Mine, een zoutmijn (tja Salzburg moet zijn naam (en rijkdom) toch ergens aan te danken hebben). Onderweg online nog snel tickets gekocht wat wel nodig was want meer mensen hadden bedacht dat je onder de grond geen regen hebt.

Eerst moesten we allemaal “authentieke mijnwerkerskleding” aan trekken (als die echt authentiek waren deden ze toen aan kinderarbeid want ze zijn er ook voor kleuters)en vervolgens gingen we met een treintje de oudste zoutmijn ter wereld binnen tot 240 m diep. Het is een interessante en originele route waarbij je oa met een vlot over een zoutmeer gaat, 2 keer via houten balken naar beneden glijdt, kunt proeven aan extreem zout water, de grens met Duitsland oversteekt en veel uitleg krijgt van zowel de gids als dmv filmpjes. Het bezoek duurt ongeveer anderhalf uur en was een leuke besteding van een regenachtige ochtend.

  Verder onderweg naar Salzburg nog gestopt bij een enorm outlet-shoppingcentrum. Mensen die van shoppen houden kunnen hier hun hart ophalen. Het is enorm groot en naast de winkels zijn er veel eet- en drinkgelegenheden. We zijn echter niet zo’n shoppers dus hebben een paar nieuwe Nikes voor Lars gekocht en een ijsje gegeten en vervolgens weer vertrokken. Op een steenworpafstand van de shoppingmall ligt Hangar 7, een futuristisch gebouw vlakbij het vliegveld met een collectie vliegtuigen en F1 auto’s van Redbull. Als “voorbereiding” op Spa Francorchamps volgende week hebben we er even een kijkje genomen. Ook voor degenen die niet veel hebben met snelle auto’s is het leuk om eens gezien te hebben. 
 

En zo hebben we de regenachtige dag toch leuk besteed.

Zondag met een prachtige zon naar Salzburg. Wat een leuke en mooie stad is dat toch. We zijn  er ruim 10 jaar geleden al eens geweest maar het was zeker de moeite waard om opnieuw te bezoeken. Heerlijk rondgeslenterd door de mooie straten, ijsjes gegeten en natuurlijk een chocolade Mozartkugel, op een terrasje aan de rivier mensen gekeken, naar schakende mensen gekeken en in een hangmat gelegen. Langs de rivier stonden allemaal kraampjes waar we een hele tijd langs geslenterd hebben en dat ik (die een hekel heeft aan markten) nog leuk vond ook. Waren allemaal hele leuke kraampjes van kunstenaars van over de hele wereld (oa eentje met de mooiste dingen uit Tibet en Nepal), het een nog leuker en origineler dan het ander. 

Maandag was het dan weer tijd om ook Oostenrijk achter ons te laten en al een klein stukje aan de terugweg te beginnen, naar München. Onderweg kwamen we langs de Chiemsee waar we gestopt zijn en eigenlijk de hele dag hebben doorgebracht al luierend op bankjes en terrasjes, even in de relaxstand al nagenieten van de vakantie.

We zitten in een hotel in een buitenwijk van München met een mooi zwembad en sauna erbij. Dat is dan ook waar we voor het eten nog een uurtje hebben doorgebracht.

En tot slot dan vandaag een dagje centrum van München. Met de metro waren we er vanaf ons hotel in een kwartiertje. Het is een grote stad met erg veel kerken en een overdadig versierd Stadhuis. Leuk om eens gezien te hebben maar we vonden Praag, Salzburg en Cesky Krumlov toch stukken leuker en sfeervoller. Wat niet geholpen heeft bij onze indruk van München is dat we bij de bakker een broodje wilden eten en geweerd werden van het terras “omdat we een kind bij ons hadden”… jawel een 14 jarige is niet welkom op een doorsnee halfleeg terras van een doodnormale bakker… we moesten maar binnen in de “familiekamer” gaan zitten… het is al lang geleden dat iemand me zo kwaad heeft gekregen, ik dacht dat er stoom uit mijn oren kwam. Jullie snappen dat we daar dus geen broodje hebben gegeten en de recensie al op internet staat..

Naast veel kerken en gebouwen heeft München ook een groot park en daar zijn we erna naar toe gegaan. We hebben er  een hele tijd staan kijken naar surfers die op een non-stop golf om de beurt hun kunsten lieten zien.

Afgesloten met een lekkere Vietnamese maaltijd en terug naar het hotel waar Tom en Lars nog zijn zwemmen en ik dit verslag afmaak.

Morgen nog een flinke autorit voor de boeg en dan zit het er toch echt op. We hebben ontzettend veel gezien en gedaan(prachtige wandelingen gemaakt, leuke steden bezocht, gekayakt, gesupt, gezwommen, nog meer wandelingen gemaakt, een ijsgrot, zoutmijn en kloof bezocht etc etc) in  die 3 ½ week en op 1 ½ dag na prachtig weer gehad. Kortom genoten van een heerlijke vakantie!

Bedankt allemaal voor het meelezen en de reacties! Hopelijk kan ik het blog snel voor een nieuwe reis gebruiken. En hoe mooi Europa ook is en hoeveel er nog te ontdekken voor ons valt, we hopen dat de reisrestricties wegblijven en de tickets weer wat betaalbaarder worden zodat we volgend jaar bij poging 4 dan toch eindelijk wel in Panama raken..

Maar nu eerst nagenieten van Tsjechië!

Groetjes van ons

P.s. in dit blog hebben we enkel de foto's van de telefoons gebruikt. Die van de spiegelreflexcamera moeten nog in Lightroom gezet worden dus (de echte mooie foto's) volgen nog later