Kruger National Park

Hoi lieve lezers,

We zijn ondertussen alweer een week hier en hebben sinds het vorige verslag weer heerlijke dagen achter de rug. Woensdag zijn we begonnen met een bezoekje aan Bourke’s Luck Potholes. Dat zijn nou eens de potholes die we graag zien itt die in de weg! Een soort gaten door eeuwenlange waterstromen uitgehold in de canyon. Prachtig om te zien hoe zoiets moois kan ontstaan enkel door jarenlange blootstelling aan het watergeweld. Het was het ideale weer: 25 graden en volop zon en ook de koude wind van de afgelopen dagen was gaan liggen. We hebben dan ook een hele tijd zitten genieten in het zonnetje met zicht op de potholes en de watervallen en niet te vergeten de toeristen die allemaal de drang voelden om over keien naar de overkant van de rivier te springen. De een was er duidelijk behendiger in dan de ander en het leek soms wel funniest home video’s want lang niet iedereen kwam met droge voeten aan de overkant.

Na lunch in ons Heidi-chalet hebben we een wandelingetje gemaakt in de achtertuin. Dachten wij al dat we thuis een grote tuin hebben, dat is een lachertje bij de tuin van het chalet; een enorme lap grond compleet met jungle, een riviertje en zelfs een oude goudmijn!

Na het ‘ommetje in de tuin’ hadden we de smaak van het wandelen te pakken en hebben we nog een flinke tocht gemaakt naar de Forest Falls. Jep; precies zoals de naam aangeeft; watervallen in het bos.

Om 18 uur gaan eten, dit keer Mozambikaans, wat exotischer klinkt dan het was, want we kregen gewoon kip met friet… Iedereen eet hier trouwens al heel vroeg en na 18.00 uur zijn ook alle winkels gesloten. Een beetje rondwandelen door een stadje na het eten is er dan ook niet bij.

Donderdag vroeg op want we vertrokken naar Kruger NP via een omweg langs bank en supermarkt (waar ze overigens bijzonder weinig soorten fruit en groenten hebben; naast tomaten, avocado’s, zoete aardappels en appels houdt het ver op). Rond half 11 reden we Orpengate binnen en de rest van de dag hebben we al speurend naar klein en groter wild door Kruger gereden richting het kamp Olifants waar we overnachtten. Al snel veel impala’s gespot, gevolgd door een struisvogel, wrattenzwijnen, waterbokken en kudu’s. Na een uurtje stond er een hele opstopping op de weg en na enig speuren werd een cheetah ontdekt (we verdenken de gidsen ervan dat ze dieren gechipt hebben en via GPS kunnen traceren, want deze lag zo verstopt dat wij hem nog niet gezien zouden hebben op 10 meter afstand, laat staan met 50 km per uur rijdend in een auto). Na de cheetah volgden al snel zebra’s, giraffen en waterbokken en toen we de verharde weg verlaten hadden kwamen we bij een poeltje met nijlpaarden. Dit was trouwens een van de weinig poelen waar nog water in stond. Het is momenteel het droge seizoen en het is echt enorm dor en droog in Kruger. Hele rivieren zijn opgedroogd en het ziet eruit als het ideale leeuwengebied (geel dor gras zover je kunt kijken en amper bomen met bladeren aan). 13 jaar geleden zijn we ook hier geweest, maar dan in februari, midden in het regenseizoen, echt een totaal ander landschap.

Door de vele stops hebben we er de hele dag over gedaan voor we bij ons restcamp Olifants aankwamen waar we in een rondavelhuisje overnachtten.

Tom is er voor dag en dauw vrijdag weer uitgegaan om zodra de gates om 6 uur openden bij zonsopgang leeuwen te gaan zoeken. Gezien ik snotverkouden ben en niet helemaal lekker en Lars erg moe was hebben wij nog een uurtje verder geslapen tot Tom weer terug was. Los van de mooie zonsopgang heeft hij overigens geen enkel dier gezien.

Om 8 uur zaten we met zijn drieën weer klaar om verder te rijden, dit keer helemaal zuidwaarts. Rond de middag kwamen we vlakbij een enorme Baobab een hele kudde olifanten tegen. Echt supermazzel gehad; pal voor onze neus staken tientallen olifanten waaronder ook een flink aantal kleintjes de weg over naar een waterplas aan de overkant. Had er de hele dag naar kunnen kijken; wat zijn het toch prachtige dieren! Onze dag kon al niet meer stuk en toen zagen we een stukje verder ook nog leeuwen. Wat een rijkdom toch om al die dieren in hun natuurlijke omgeving te kunnen zien!

Helaas was ruim een half jaar geleden al alle accommodatie in het hele park volgeboekt en dus hadden we een appartementje in Hazyview, een plaatsje vlakbij het park. Een appartementje was het eigenlijk niet. We hadden een heel huis met 2 slaapkamers, 2 badkamers, woonkamer met 3 banken, keuken, groot terras, eigen bar en zwembad tot onze beschikking. Beetje jammer dat we er niet veel van hebben kunnen genieten want we waren er pas tegen de avond en uitchecken moet hier altijd al voor 10 uur ’s ochtends. Op aanraden van de eigenaresse zijn we gaan eten bij een restaurantje in de buurt waar volgens haar enkel locals kwamen. We vinden het opmerkelijk dat wat zij  ‘locals’ noemt enkel de blanke Zuid-Afrikanen zijn. Donkere mensen zijn er ook, maar enkel als personeel. Er zijn in de praktijk toch nog grote verschillen tussen blank en zwart. De blanke minderheid lijkt toch nog altijd over het grootste deel van het geld te beschikken.

Omdat Kruger nooit gaat vervelen, zijn we zaterdag nog maar eens naar Kruger gegaan. Het leek de dag van de Grote Grijze Dieren. Heel veel olifanten gezien, zowel kuddes met vrouwtjes en baby’s als ook solitaire mannetjes. Verder de nodige nijlpaarden, een paar joekels van krokodillen en tegen het einde van de dag zagen we nog een paar witte neushoorns. Die worden hier met uitsterven bedreigd vanwege hun enorme kostbare hoorns en stropers zijn dan ook een groot probleem. Dit zijn helaas niet alleen een paar criminele mannetjes van buiten het park, maar recent hebben ze het hoofd van de rangers samen met een onderzoeker op heterdaad betrapt bij het doden van een dier. Stroperij wordt zo wel een heel groot probleem als de dieren zelfs niet meer veilig zijn voor degenen die ze moeten beschermen.

Tegen sluitingstijd hebben we Kruger verlaten en zijn we bij een prachtige zonsondergang door een heuvelachtig gebied naar Barberton gereden, een plaatsje vlakbij Swaziland. ’s Avonds gaan eten in een Belgisch restaurantje.. (schijnt het beste restaurant in de omtrek te zijn)

Vandaag aan het luieren, boodschappen ingeslagen voor Swaziland en een wandeling gemaakt door een oude mijntunnel van bijna een kilometer lang.

Internet is hier vreselijk traag en ik denk dat ik al blij mag zijn als het verslag geupload wordt, foto’s zullen waarschijnlijk pas later volgen.

Morgen vertrekken we voor een week naar Swaziland waar ik denk dat helemaal geen internet is (we zitten er 2 x 3 dagen midden in een nationaal park), tot over een tijdje dus weer!

Groetjes

Tom, Maya en Lars