Java (Borobudur en Prambanan)

Selamat Siang!

Na jullie vorige keer te hebben verteld over de jungle op Sumatra, werd het vorige week maandag tijd om weer naar Medan te gaan. Een lange maar mooie tocht van 8 uur die begon door een streek met prachtig groen oerwoud dat langzaamaan steeds meer plaats maakte voor akkers en dorpjes en uiteindelijk eindigde de weg in de drukte van Medan. Onderweg kwamen we langs talrijke restaurantjes. De meeste hebben borden met “nasi goreng” ed uithangen maar er zijn er ook met het mysterieuze uithangbord “B1” of “B2”.  We kwamen erachter dat B2 betekent dat ze er varkensvlees serveren. Het noorden van Sumatra is overwegend islamitisch maar rond Lake Toba zijn er ook veel Christenen. Het uithangbord B2 kan ik dus wel begrijpen (overigens geen idee waar B2 voor staat). B1 blijkt te betekenen dat je er hondenvlees kunt krijgen… We hadden het gerucht al gehoord maar vroegen ons af of het geen broodje aap verhaal was. Niet dus, bleek toen er naast het bord B1 ook een foto van een vrolijke labrador hing…  Geen idee of het ermee samenhangt maar honden zie je trouwens amper op Sumatra.

Op booking.com had ik een waanzinnig goede aanbieding voor een 5 sterrenhotel gevonden, dus daar hebben we ons op getrakteerd. Het hotel is gevestigd in een van de hoogste gebouwen van Medan en je hebt er ’s avonds, als alle lampen aangaan, een prachtig uitzicht over de stad. Heerlijk gezwommen in het mooie zwembad en wellnesscentrum.

Omdat we ’s middags al nasi gegeten hadden (zonder B-toevoeging..) hebben we ’s avonds in een soort Starbucks een stuk salted caramelcake gegeten.  Die was 3 keer zo duur als de nasi, maar dan krijg je er tenminste wel gratis bacteriën bij bleek de dag erna toen ik en vooral Lars last kregen van onze maag. Jammer want Lars had zich erg verheugd op het enorme ontbijtbuffet. ’s Middags naar een hotel vlakbij het vliegveld verhuisd waar we niet veel meer gedaan hebben dan geluierd en gezwommen. Woensdag waren we dan ook helemaal klaar voor de vlucht naar Yogyakarta. Dit keer waren de koffers er wel en in ongeveer anderhalf uur waren we bij Borobudur, het plaatsje vlakbij het beroemde bouwwerk. Geen 5 sterrenhotel maar een enorm fijn guesthouse wat we stiekem toch leuker vinden. Ook hier weer een enorm zwembad dus Lars hoeft geen afkickverschijnselen te krijgen.

Donderdag wilden we naar de Borobudur. Vanaf 6 uur gaat het complex open, maar je kunt ook om half 4 al terecht voor de zonsopgang waar je een klein fortuin voor mag betalen. 5.15 uur vonden we vroeg genoeg om op te staan, echter om half 5 sprongen we een meter hoog in bed toen de oproep tot gebed schalde uit de moskee die blijkbaar pal naast het guesthouse ligt. Het klonk alsof de imam in onze kamer stond. Klokslag 6 uur stonden we dan ook al klaar bij de ingang van de Borobudur. Het was zwaar bewolkt dus de keuze om de zonsopgang te laten voor wat het was, was een goede.

Borobudur is het grootste boeddhistisch bouwwerk ter wereld en is gebouwd in de 9e eeuw als een grote stoepa van 9 etages. Op de bovenste etages bevinden zich 72 kleine stoepa’s die weer gebouwd zijn rond 1 grote stoepa (die symbool staat voor het Nirwana; het uiteindelijk doel van het boeddhisme). In de stoepa’s bevinden zich beelden van Boeddha. De zijkanten bestaan uit heel veel prachtige reliëfs. Borobudur is een schitterend bouwwerk en vanaf de top heb je een heel mooi uitzicht over de groene omgeving. We besluiten om eerst helemaal naar boven te gaan nu het licht nog zacht is en het nog behoorlijk rustig is. Eerlijk gezegd hadden we het veel drukker verwacht. Na een uurtje rondkijken werden Lars en ik aangesproken door een paar studenten die hun practicum Engels aan het doen waren voor hun opleiding. Hun opdracht was het interviewen van toeristen over hun land en cultuur. Tja, sta je daar op de Borobudur te vertellen dat we in België “manneke Pis” hebben als toppunt van cultuur.. Ze vertelden dat het 17 augustus Onafhankelijkheidsdag is in Indonesië. Dat wordt blijkbaar gevierd met (wat wij typisch Oud-Hollandse spellen noemen) zaklopen, spijkerpoepen en koekhappen.. Terwijl ik met 2 meisjes in gesprek was, heeft Lars verteld met een andere student. Ik stond eerlijk gezegd versteld van hoe goed Lars Engels spreekt ondanks dat ze dat in België op de lagere school nog niet krijgen. Hij hoefde niet onder te doen voor de student (vraag is over wiens niveau dat iets zegt ;-). Na een hele fotosessie hebben we Tom terug opgespoord maar al na 2 minuten kwamen ze achter ons aangerend omdat we ook nog eens met de hele klas op de foto moesten… (overigens worden we hier non-stop gevraagd door Indonesiërs om met hun op de foto te gaan; vooral Lars is grote favoriet)

Erna was het inmiddels 8 uur en hadden we de Borobudur compleet voor ons alleen. De zonsopgangkijkers vertrokken en de tourgroepen waren nog niet gearriveerd. Na nog even te hebben genoten van het uitzicht zijn we naar beneden gelopen om juist buiten het complex ons ontbijtje op te eten. Erna weer terug naar boven waar we de reliëfs zijn gaan bekijken. Onvoorstelbaar dat dit al meer dan 1000 jaar oud is. Inmiddels werd het warmer en ook drukker.  Ik heb me nog verbaasd over de Instagrammodellen (of die dat denken te zijn) die hele fotosessies houden en speciaal daarop gekleed zijn met mooi bij de achtergrond passende kleuren en extra hoeden en sjaals. Wij komen er meestal pas achter als we daar zijn dat onze outfits een soort grijze schutkleur hebben en we nagenoeg opgaan in de achtergrond..

’s Middags ontspannen in en bij het prachtige zwembad van ons guesthouse. Tot teleurstelling van Tom begint het Durianseizoen op Java en Bali pas in december. In Sumatra daarentegen was het volop bezig en zag (en rook) je overal deze vruchten die Tom overheerlijk vindt en Lars en ik vinden smaken zoals ze ruiken (helaas kan ik geen geur toevoegen aan het verslag.. hoewel dat misschien ook maar beter is).

Vrijdag na de oproep tot gebed ons nog eens omgedraaid en lekker uitgeslapen. Vandaag het programma omgedraaid: ’s ochtends gezwommen en geluierd en ’s middags naar de Prambanan. De Prambanan ligt ongeveer anderhalf uur rijden van de Borobudur af, aan de andere kant van Yogyakarta en is het grootste Hindoeïstisch tempelcomplex van Indonesië. Net als de Borobudur is ook dit in de 9e eeuw gebouwd en pas in de 19e eeuw weer ontdekt en gerestaureerd. Prambanan bestaat uit 3 hoofdtempels, elk gewijd aan een Hindoe-god. De grootste staat in het midden en is van Shiva en die aan weerszijden van respectievelijk Brahma en Vishnu. Er  tegenover liggen nog 3 kleinere tempels die gewijd zijn aan hun dieren. De tempels hebben de vorm van een soort grote mais. Bovenin bevindt zich het beeld van de god waar de tempel voor bestemd is en rondom kun je nog andere beelden en ook hier prachtige reliëfs vinden.  Borobudur is een stuk bekender dan Prambanan maar als je in Yogyakarta bent is het gewoon geen optie om Prambanan niet te bezoeken. We vinden het complex niet te vergelijken met Borobudur, maar ze zijn elk op hun eigen manier prachtig en heel indrukwekkend.  Ook bij Prambanan hebben we menig uurtje doorgebracht.

Naast de hierboven genoemde tempels zijn er nog een heleboel kleinere tempeltjes en hopen stenen die ooit tempels geweest zijn en ze nog “bij elkaar aan het puzzelen” zijn om ze weer te kunnen restaureren.

Een paar honderd meter van Candi Prambanan ligt nog Candi (candi betekent tempel)Sewu, een ander tempelcomplex met ook Boeddhistische invloeden. Ook hier natuurlijk nog een kijkje genomen en erna terug naar de ingang waar we nog snel een foto bij zonsondergang van de Prambanan konden maken voor het complex sloot.

De bedoeling was eigenlijk dat we vanuit Yogyakarta een trein zouden nemen naar Bromo en over land verder naar Bali. Het bleek echter zo omslachtig (9 uur in de trein vanuit Yogyakarta die dan om 18 uur aankomt in een dorpje waarvandaan het laatste vervoer om 16 uur al vertrekt naar het dorpje bij Bromo waardoor je een dag kwijtraakt) dat we vorige maand toch maar besloten hebben om gewoon een andere keer terug te komen voor Bromo en dit keer vanuit Yogyakarta naar Bali te vliegen. Dat hebben we dus zaterdag gedaan. Over Bali volgende keer weer meer!

Groetjes van ons