Bali; Munduk en Batur

Hallo allemaal,

Zondag hebben we, na op Java enkel de Borobudur en Prambanan te hebben gezien, het vliegtuig genomen naar Bali. We komen zeker nog eens terug naar Java, want oa de Bromo wil ik toch wel eens met eigen ogen zien.

Waar de vluchten naar Medan en Yogya niet vol zaten en het aantal toeristen zelfs bij de Borobudur en Prambanan meeviel, is dat wat anders naar Bali. Op Bali hebben we een hotelletje vlakbij de luchthaven in Kuta. Ik krijg compleet een cultuurshock op de luchthaven, zo enorm westers doet alles aan itt Medan en Yogya waar de luchthavens ook modern zijn, maar wel nog met een Indonesische sfeer. En nu we ons toch in het Westen wanen hebben we meteen maar een pizza gegeten na 2 weken nasi goreng.

Zondag na het ontbijt met auto met chauffeur naar Munduk gereden. Klinkt behoorlijk luxe; auto met chauffeur, maar openbaar vervoer is er nagenoeg niet meer. Waar je 20 jaar geleden nog met de Bemo heel Bali kon doorkruisen zie je die nog nauwelijks en bussen hebben we helemaal niet gezien. Je hebt dus eigenlijk geen andere keuze dan een taxi nemen. De plaatselijke bevolking bezit allemaal een scooter. Van de mensen van ons volgend guesthouse horen we dat elk lid van een gezin een eigen exemplaar heeft. Officieel mogen ze pas vanaf 17 scooter rijden maar je ziet er vaak al kinderen van een jaar of 12 op. Ze blijken weinig andere opties te hebben, want er rijden ook geen schoolbussen, dus om naar de middelbare school te gaan moeten ze wel op de scooter. Door alle scooters en auto’s is heel Zuid-Bali eigenlijk 1 grote file en waar je vroeger anderhalf uur over de afstand Kuta-Munduk deed, duurt dit nu 3 uur. Ze zijn wel bezig met het aanleggen van een snelweg maar aan de andere kant horen we dat ze ook een oude luchthaven in het noorden van het land weer willen opstarten waardoor het toerisme alleen maar zal toenemen.

Waar Kuta vroeger 1 (weliswaar toen al toeristisch) dorpje was, is het nu een kilometerslange strook van allemaal aan elkaar gegroeide dorpen, de ene winkel naast de andere. We zijn dan ook blij dat we een paar nachten in Munduk zitten. Munduk is een plaatsje in het noorden van Bali, prachtig gelegen in de natuur; watervallen, meren, rijstterrassen en allerlei kruiden- en koffieplantages. Vanuit het guesthouse waar we de eerste 2 nachten verblijven, wandelen we in 10 minuten naar 2 watervallen. Er liggen er nog een paar in Munduk maar na de eerste 2 begint het te schemeren en gaan we terug naar het guesthouse. Elke avond zijn er de mooiste zonsondergangen en je kunt helemaal tot de zee kijken. Deze streek staat bekend om zijn speciale Bali-koffie die gemaakt wordt van de uitwerpselen van de civetkat. Niet alleen spreekt ons dat niet echt aan (hoewel het erg lekker schijnt te zijn en bovendien ook nog erg duur) maar ik vraag me toch serieus af wie er ooit op het idee is gekomen om koffie te zetten van civetkatkeutels…

Maandag met een bijzonder onduidelijk met de hand getekend plattegrondje op zak een wandeling rond Munduk gemaakt. Een weggetje voert ons langs kleine huisjes (die elk hun eigen tempeltje hebben), lapjes grond waarop groenten, koffie, cacaobonen en kruiden worden verbouwd en door bossen. Het ruikt momenteel heel sterk naar kruidnagel, heerlijk! Ik denk dat ik deze geur voor altijd met Bali zal blijven associëren.  Het is een flinke wandeling maar absoluut de moeite, vooral als we na een uurtje bij rijstterrassen uitkomen. Wat een schitterende kleuren groen! En nergens een toerist te bekennen.

Na de lunch besloten om ook nog via de andere watervallen terug te gaan. Dat was een beetje zelfoverschatting want het bleek verder dan gedacht en het gebied is behoorlijk bergachtig. Nog een typisch muziekinstrumentje voor Lars gekocht om de moed erin te houden ;-)

Vlakbij Munduk liggen 3 meren; de zogenaamde “twinlakes” Lake Tembingan en Lake Buyan en iets verder Lake Beratan. Dinsdagochtend zijn we daar heen gegaan. Bij een uitzichtspunt bij het eerste meer (Temblingan) gestopt en vervolgens met een gids een wandeling door de jungle gemaakt. In vergelijking met Gunung Leuser in Sumatra is dit toch wel jungle light; het is meer een boswandeling maar dan met tropische planten. Enorme varens, figgtrees die andere bomen volledig hebben verstrengeld en lange lianen waar Lars als een Tarzan aan heeft gezwaaid.

Na anderhalf uur wandelen kwamen we bij het meer uit waar we met een kano naar de overkant hebben geroeid. Daar ligt een mooie tempel (in het regenseizoen ligt die in het water) die je helaas enkel van buiten kunt bekijken omdat het hek gesloten was. Bij volle maan vinden er nog ceremonies plaats. ’s Middags naar een ander guesthouse gegaan (ivm bezetting), weer een leuk plekje, dit keer vlakbij de rijstvelden en met een “infinitypool”; eigenlijk slaat dit begrip op niks. Alleen vanuit een bepaalde hoek lijkt het alsof het water in de diepte stort, in werkelijkheid is het vaak gewoon een overloopje en zie je gewoon de achterkant van de betonnen bak. Rond zonsondergang nog een mooie wandeling door de rijstvelden gemaakt.

Woensdag na het ontbijt van groene pannenkoeken met banaan (hoort blijkbaar groen te zijn) wederom de taxi genomen. Dit keer naar een dorpje aan de voet van Mount Batur. Batur is een nog steeds actieve vulkaan die je kunt beklimmen en die heel mooi gelegen is bij een meer. We verbleven er in een splinternieuw guesthouse dat beschikt over een zwembadje met eigen warmwaterbron. Zalig! Vooral na alle ijskoude baden is dit een welkome afwisseling. Het uitzicht vanuit de tuin is fenomenaal; aan de ene kant het meer met erachter mount Agung (de hoogste vulkaan van Bali)  en aan de andere kant Batur. Voor de Batur zijn we hierheen gekomen. Als het dan geen Bromo op Java kon worden, dan maar een andere vulkaan. Batur heb ik in 1999 samen met Alcidie beklommen. Ik herinner me nog het prachtige uitzicht en dat we bovenop de top een banaan en eitje dat gekookt was in de stoom van de vulkaan kregen.

Met deze herinnering in gedachten besloten we dat Tom en Lars dit ook moesten zien en dat het de moeite van om 3.30 uur opstaan voor een anderhalf uur durende klim om de zonsopgang vanaf de top te zien waard was. De twijfel bekroop ons echter toen we op internet lazen dat er tegenwoordig mensen op de brommer naar boven gaan en dat je blijkbaar in file loopt bij de beklimming?!

Maar ja we waren er nu eenmaal dus toch maar een gids genomen (dat is een verplichting) en vol goede moed aan de klim begonnen. Er blijken 2 paden omhoog te zijn; het moeilijke pad (steiler) en het makkelijke pad. Wij kozen voor de moeilijke route. Tja waarom makkelijk doen als moeilijk ook kan? ;-) Reden voor de keuze voor de moeilijke route was dat er op dat pad geen brommers kunnen rijden. De klim is pittig maar toch echt goed te doen en in anderhalf uur waren we boven. Daar kwam de tweede verrassing: er staan tegenwoordig een soort tribunes om de zonsopgang te kunnen bekijken. Samen met nog honderden mensen… Gelukkig was het wel een heldere nacht en was er in elk geval een zonsopgang en ondanks de drukte was het uitzicht nog steeds fenomenaal.

Na het ei en de banaan vertrokken de meeste mensen meteen weer voor de terugtocht. Wij hebben echter Tom bij ons en zodra de gids voorstelde om te vertrekken  glipte Tom weg om nog ruim een half uur foto’s te gaan maken (het guesthouse had ons verzekerd dat we er zolang over mochten doen als we wilden). Toen hij daarmee klaar was waren we bij de laatst overgeblevenen. We zijn niet dezelfde weg omlaag gegaan maar hebben eerst nog een ronde rond de krater gedaan. Prachtige uitzichten hoewel je soms al je aandacht nodig had om te kijken waar je je voeten neer moest zetten. Omdat we bij de laatsten waren hoefden we niet in kolonne terug maar konden we op het gemakje gaan. Nou ja gemakje; echt gemakkelijk was de afdaling niet. Mijn knieen en enkels voelden gesloopt toen we terug waren (dat herinner ik me dan weer niet van vroeger; ligt het aan de leeftijd of was het toch echt een andere route? Ik houd het maar op het laatste ;-)

Om 10 uur waren we terug bij het guesthouse waar we nog even een dikke laag stof van ons af konden spoelen in de douche en de spieren laten ontspannen in de hotspring voor we verder gingen naar Zuid- Bali waar we de laatste dagen van de vakantie doorbrengen. Daarover volgende keer meer!

Groetjes!