Panama deel 4: Boca Chica

Buenas tardes

Onvoorstelbaar dat we alweer op de helft zitten. Om er een cliche tegenaan te gooien: Time flies when you're having fun. En die fun is er zeker!

Dinsdag zijn we opnieuw naar het strand gegaan, dit keer hadden Tom en Lars hun snorkel bij zich (jep ook die pasten in de 8kg koffertjes..). Door de flinke golven en het zwarte zand is de zichtbaarheid echter niet zo groot en ze hebben maar een paar vissen gezien. Erna ons geamuseerd met modderpoelen maken, wat ontaardde in een moddergevecht tussen Tom en Lars (de tropische variant van een sneeuwballengevecht). Ik denk dat ze over 2 maanden nog zand vinden in hun oren.

Inmiddels was de zon doorgebroken en werd het gewoon té warm en hebben we onze toevlucht gezocht in een primitief maar gezellig strandtentje. De keuze was bier of appelsap.. De eigenaren hebben de hele dag niks te doen en zijn zelf de grootverbruikers van hun cafeetje.

Voor het eten hoefden we niet ver te zoeken want het eten bij het guesthouse is verrukkelijk; verse plaatselijke vis (mahi mahi of bojala) of tataki(bijna rauwe tonijn) en als toetje delen we bevroren maracuja cheesecake. Het is wel een kwestie van als eersten arriveren (scheelt dat er maar 3 kamers bezet zijn) want ze beginnen pas aan het eten voor de ene tafel als dat van de andere volledig gereed is. Na de 1e avond 1.5 uur Uno te hebben gespeeld in afwachting van het eten staan we nu om 18.30 uur in de startblokken.
Na het eten zijn Tom en ik nog eens naar het strand gegaan in de hoop opnieuw schildpadden te zien. Lars heeft een gigablaar onder zijn voet en kiest voor een avond luieren in de hangmat. Opnieuw is het aardedonker en vloed (het water van de rivier waar we door moeten staat een stuk hoger dan de dag ervoor) maar helaas zien we geen enkele schildpad. Overigens ook amper krabben en kreeften. We lopen bijna 2 uur heen en weer over het strand voor we de zoektocht staken. Ondanks dat we geen schildpadden vonden is het toch echt geen straf in het donker met duizenden sterren over het strand te lopen bij het geluid van de enorme golven.

Woensdag wakker geworden bij een stralende zon en dus ook meteen 40 graden (om 8 uur..).

Na het ontbijt nog even genoten van het uitzicht vanuit de hangmatten en na de auto zonder schade weer onderaan de berg te hebben gekregen, nog even in ons favoriete strandtentje gezeten. Er waren nog ongeveer 687 flesjes bier in de koeling en 2 flesjes appelsap.. die laatste hebben we dus maar met ons 3en gedeeld.
Erna terug landinwaarts gereden, opnieuw een mooie tocht door de groene heuvels.

Het is hier nu volop mangoseizoen (ons lievelingsfruit) en de bomen vol rijpe mangos staan gewoon langs de weg. Dus stoppen en pogingen doen mango's eruit te gooien en op te vangen (vanaf het moment dat ze er vanzelf uitvallen zijn ze overrijp en ze hangen te hoog om te plukken). Klinkt simpel maar was het niet. Kan natuurlijk ook aan ons gebrek aan gooi- en vangkwaliteiten liggen (je wil zo'n ding ook niet van metershoog op je hoofd laten landen en liever ook niet op de auto..). Maar na een half uur hadden we er toch een stuk of 6 bemachtigd. Verder gereden naar Santiago de Veraguas waar we een "op doorreis-accommodatie" hadden. In 1 keer naar Boca Chica zou net iets te veel zijn voor 1 dag. 

Donderdag na het ontbijt ("wilt u thee met water of met melk??")en een half uurtje zwemmen, verder naar Boca Chica, opnieuw een plekje aan de Pacifische kust maar dan een stuk meer westwaarts.

Ook hier verblijven we in een guesthouse bovenop een berg met prachtig uitzicht. Dit keer zicht over een marinepark met allemaal kleine eilandjes. Was de vorige accommodatie heel mooi maar een beetje backpackerstyle, deze is het ultieme perfecte plaatje, compleet met infinitypool.

De eigenaren zijn trots op hun plek en er ook wel erg voorzichtig mee. Bij het inchecken krijgen we eerst 2 geplastificeerde A4tjes die we moeten lezen met alle huisregels.. van "de was moet aan de lijn en mag niet over de balustrade" en "muziek enkel met oortjes in". Ik voel me een beetje een olifant in een porseleinkast en sluip bijna op mijn tenen rond. Ze zijn overigens wel heel aardig en eerlijk is eerlijk, het is een perfecte plek met hangmatten, kolibries, papegaaien, brulapen, allerlei soorten planten en fruitbomen. De hele middag van dit alles genoten. Tegen de avond brak een enorm onweer los. Is het raar als ik zeg dat ik onweer heel fascinerend vind (natuurlijk enkel zolang iedereen veilig is en het geen schade aanricht)? De stroom was al eerder uitgevallen in het hele dorp wat de keuze voor een restaurant makkelijk maakte; het enige met een generator..
Na het eten onweerde het nog steeds (amper regen trouwens); schitterend hoe de bliksem de hele baai telkens verlichtte.

Vandaag hadden we een boottochtje door de baai naar 3 eilanden geboekt. Eerst moesten we klokslag half 9 aan het ontbijt verschijnen en gezien ze speciaal voor mij kalkoenworstjes (de rest kreeg er van varkensvlees) en kaassticks hadden gebakken voelde ik me enigszins verplicht die allemaal op te eten.. Doe mij toch maar mijn gebruikelijke cruesli, fruit en yoghurt.
Er werd ook nog een foto van ons gemaakt wat we heel ongemakkelijk en raar vonden, maar die bleken ze naar de schipper van ons bootje te sturen zodat hij wist wie we waren.
Samen met nog een paar anderen gingen we op pad in een vrolijk gekleurd houten bootje. Het was gelukkig prachtig weer en de zee was heel kalm dus ik heb voor de verandering mijn ontbijt eens niet aan de vissen gevoerd.
En nu komt het hoogtepunt van de dag:
Na 10 minuten varen zagen we walvissen! Daar leven er blijkbaar aardig wat van in deze baai. We troffen een familie van mama, papa en baby walvis aan die zeker een half uur op slechts een paar meter van onze boot zwommen. Omdat baby walvis nog niet diep kan, kwamen ze veelvuldig aan de oppervlakte om te ademen en babywalvis entertainde nog met een paar salto's.  Zo vreselijk ontroerend en prachtig om dit van zo dichtbij te zien, ik ben er helemaal ondersteboven van. We hadden de camera in het hotel gelaten omdat we dachten naar strandjes te gaan en te snorkelen en hadden echt geen walvissen verwacht. De foto's zijn dus gemaakt met de telefoon maar we hebben alles uiteraard op onze eigen 'harde schijven' opgeslagen; in het 'mapje' herinneringen om nooit te vergeten..

Voor mij hadden we hier de rest van de dag  naar mogen kijken maar we gingen verder naar wat ik bountyeiland 1 zal noemen. Zo eentje van een reclamefolder (of voor wie oud genoeg is: van de bountyreclames van vroeger); wit zand, palmbomen, turquoize zee.  Paradijselijk plekje waar we 1.5 uur konden zwemmen, snorkelen of gewoon om je heen kijken.
Erna een klein stukje verder naar bountyeiland 2. Ik denk dat ze hier alle kokos vandaan halen voor de bounty's: superveel palmbomen (met bordjes die waarschuwen voor omlaag vallende kokosnoten..; beetje gevaar moet er zijn 😉) en ook hier weer prachtige stranden en ook een mooi stukje mangrove.

Tot slot nog naar eiland 3. Iets minder bountyachtig want geen wit maar grijs zand en er vormden zich onweerswolken boven ons hoofd, maar ook hier nog even genoten van zee, strand en snorkelen. En net toen we terug naar Boca Chica gingen varen, brak een flinke bui los. De schipper zette er flink de vaart in en de regen striemde zo in onze gezichten dat ik de zonnebril op moest zetten om ervoor te zorgen dat mijn lenzen niet uit mijn ogen spoelden. Inmiddels is het weer droog en gaan we zo eten. Morgen verder naar Boquete; de jungle in.

Groetjes