Panama deel 6: Bocas del Toro

Hola amigos,

Leuk dat jullie nog steeds met ons meereizen door Panama. En voor iedereen die zich afvraagt of ik klaar ben voor het circus of dat de antihistamine zijn werk heeft gedaan; dit laatste is gelukkig het geval; woensdagochtend waren de bulten al aan het slinken en niet meer zo warm. Wel erg suf en slaperig ervan maar de ogen moesten toch goed openblijven want we hadden een flinke rit voor de boeg van Boquete naar Almirante en vervolgens met de boot naar Bocas del Toro. En al is Bocas del Toro een van de meest toeristische bestemmingen van Panama, de weg erheen is een grote pothole. Een paar stukken zijn vers geasfalteerd, maar die zijn eigenlijk nog verraderlijker want ook hier wordt je alertheid getest met potholes waar je ze totaal niet verwacht. We rijden vooral door eindeloze jungle met hier en daar een paar hutjes van inheemse stammen. Hoewel Panama door het kanaal best een rijk land is, leeft de inheemse bevolking toch vooral in armoede.

Rond 14 uur bereikten we Almirante en werden we opgevangen door 2 fietsers die ons gingen begeleiden naar de parking (ik vind dat altijd dubbel; enerzijds voelt het als oplichterij (wat het waarschijnlijk ook is..) anderzijds verdienen die mannen er hun brood mee en de mensen zijn hier tot nu toe overal vriendelijk, dus laten we maar uitgaan van het goede). Lars en ik stapten uit om alvast tickets te kopen, Tom werd naar de parking gebracht. Nou ja parking... ergens langs de weg.. we hebben alles uit de auto gehaald, dashboardkastje open en hopen voor het beste dat hij er zondag nog ongehavend staat.
Taxibootje in en hup door naar Bocas del Toro waar we een half uurtje later waren. En de 1e indruk... tja... die viel tegen. We hadden een tropisch eiland verwacht maar Boca Town (waar de boten arriveren) is eigenlijk gewoon een beetje vies met afval, modderstraten (oke de regen van de vorige 2  dagen heeft ook niet geholpen), overal wegwerkzaamheden en een bestemming voor backpackers die hier komen om te drinken. Maar gelukkig verblijven we niet in Bocas Town maar een stukje verder op het eiland bij Casa Oceana, bij een Duits stel dat hier net voor corona een guesthouse met 2 kamers heeft geopend. Prachtig plekje en hele aardige, superbehulpzame mensen. En we zijn best een beetje jaloers dat zij gewoon hun droom waarmaken daar waar het bij ons nooit verder komt dan dromen over emigreren naar een land als Costa Rica of Panama (van de landen waar we geweest zijn spreken deze ons het meest aan om te wonen en een guesthouse te beginnen). Maar we dromen vrolijk verder.. wie weet.. ooit.. 's Avonds heerlijk Indiaas gaan eten en een boottour voor donderdag geboekt.

Donderdagochtend om half 10 stonden wij, plus nog 5 anderen, klaar bij de pier. Mogelijk zouden er nog 4 man bijkomen... die kwamen er idd bij en nog wat meer...we waren met 16 toen we vertrokken, vervolgens werden er nog 4 opgehaald en tot slot ging de schipper zijn vrouw en 3 kinderen nog ophalen... en dus zaten we hutje mutje in de boot gepropt. Aan de Caraibische kant van Panama zitten geen walvissen maar wel dolfijnen en die waren snel gevonden. Maar dit voelde dubbel; naar mijn mening iets teveel motorbootjes die allemaal zo dicht mogelijk bij de dolfijnen in de buurt wilden komen. Sommige bootjes (waaronder de onze) wel rustig en genoeg afstand bewarend, maar er waren er ook met luide muziek die zo hard mogelijk aan kwamen geracet.
Waar we in Boca Chica het gevoel hadden dat de schipper ons graag de walvissen wilde tonen met respect voor natuur vanuit zijn eigen liefde voor de omgeving, hier in Bocas del Toro bekruipt ons het gevoel van een touristtrap.
En dan is het nu nog laagseizoen, ik wil niet weten hoe het er hier in het hoogseizoen aan toe gaat..
Maar zoals Lars verstandig opmerkte "we zijn er nu toch, laten we er maar het beste van maken". En gelukkig werd het al snel beter en hoe: we werden afgezet op een werkelijk paradijselijk verlaten eiland met prachtig strand, palmbomen, mangrove en de meest schitterende kleuren zee die we (op de Malediven na) ooit gezien hebben. Mooi om te snorkelen, te gniffelen om backpackers die zich op een palmboom probeerden te draperen voor Instagramwaardige(?) foto's en gewoon heerlijk genieten van de prachtige zee en strand.

Na een paar uur verder naar een restaurantje op palen waar de schipper uitgebreid ging eten en de rest zat te wachten tot we verder gingen.. De volgende stop was snorkelen vanuit de boot midden op zee. Enorm veel vissen in alle soorten, kleuren en maten gezien net als sponzen, zeekomkommers en koraal, schitterend! De laatste stop was starfisheiland. Je kon er niet aanmeren maar vanuit de boot zag je tientallen zeesterren in het heldere water, heel bijzonder!

Dus ondanks dat het naar onze mening iets te toeristisch was, was het een hele mooie tocht en is Bocas del Toro een prachtige eilandengroep.
Meteen na de tocht maar gaan eten bij een gezellig local restaurantje en net toen we wilden vertrekken kregen we bericht van de eigenaren van het guesthouse dat de helft van het eiland zonder stroom zat. En geen stroom is hier geen airco of ventilator (bij >30 graden wel zo lekker), geen licht maar ook geen douche of de wc doorspoelen. We hebben dus nog maar een paar winkeltjes bekeken maar wilden eigenlijk gewoon het zand, zout en zweet van ons afspoelen. Wat kan een mens dan blij zijn als er terug stroom is en er gedoucht kan worden!

Vrijdag hebben we mountainbikes (Panama-kwaliteit dus stel je er niet teveel bij voor) gehuurd en zijn naar Playa Bluff gehobbeld. We waren al gewaarschuwd dat dit een hele workout zou worden en daar was niks te veel mee gezegd.  Het was ruim een uur over 1 grote kuilen/kiezel/modderpoelen/bergop-en-af route hobbelen plus een paar extra kilometers want Tom had de rugzak even afgedaan voor het nemen van een foto en vervolgens vergeten.. (gelukkig vonden we hem terug waar achtergelaten). 

Met letterlijk de modder in de nek kwamen we aan de oostkant van het eiland bij Playa Bluff aan en het was de tocht dubbel en dwars waard (en eigenlijk was de fietstocht zelf gewoon ook al heel leuk). Playa Bluff is een prachtig kilometerslang verlaten strand. En ook nu hadden we weer megageluk met het weer en scheen de hele dag de zon. Op het eindeloze strand zijn 2 piepkleine strandtentjes waar je wat kunt eten en drinken. 

Verder kilometers lang enkel strand en gezien weinig mensen de moeite doen erheen te gaan hadden we dit moois allemaal voor onszelf. Aan deze kant van het eiland zijn de golven gigantisch en zwemmen te gevaarlijk. Tom en Lars zijn wel nog even in de golven gaan springen... met als gevolg een gebroken teen voor Tom.. Gelukkig de middelste teen dus dit zielige paars-zwarte exemplaar met behulp van een youtubefilmpje en wat tape 's avonds zelf vastgeplakt aan zijn 'buur-teen'.
Gelukkig waren we toen het gebeurde na een flinke wandeling weer bijna terug bij de fietsen.

's Avonds op ons terrasje van het guesthouse gezeten en spelletjes gedaan. Ze hebben hier een hele kast vol bordspellen, dus ik had al hele visioenen van avonden lang gezellig spelletjes doen..  alleen veranderen Tom en Lars op reis helaas niet in spelletjesfanaten.. na één spelletje mens-erger-je-niet waren ze er wel weer klaar mee. Gelukkig heb ik met de e-reader een hele bibliotheek bij me en kon ik daar verder mee.
Vannacht zijn we wakker geworden van een gigantisch tropisch onweer maar vanochtend was het gelukkig weer droog en na het ontbijt zijn we met de lokale bus naar Playa Drago, een strand aan de noordwestkant van het eiland, gegaan. De bus komt hier 1x per uur maar wanneer dat is, is een verrassing.. we hebben 45 minuten gewacht en toen kwam een propvolle bus aan, maar zoals bijna alle lokale bussen in Azie en Zuid-Amerika is vol hier pas echt vol als er echt geen cm ruimte meer over is dus we werden er gewoon nog bijgeduwd. Vervolgens een uur gehobbeld om de 14 kilometer naar playa Drago af te leggen.. 

Van Playa Drago kun je een stuk door de jungle (of wadend door de zee langs de mangrove) naar Playa Estrella, het zeesterrenstrand. Vroeger zaten hier veel zeesterren vlakbij de kust, tegenwoordig zitten ze verder de zee in door het toerisme. In de weekends komen hier aardig wat Panamezen zelf voor de ontspanning heen. Ze komen echter met de boot rechtstreeks naar het strand (ik heb hier nog geen Panamees voor zijn lol zien wandelen). Maar ze weten niet wat ze missen! Echt een fantastisch mooie wandeling, waar we dus ook amper een mens tegenkwamen. Zolang Tom zijn schoenen aanhoudt is het qua pijn gelukkig te doen met zijn teen.

Bij Playa Estrella zijn we neergestreken bij een gezellig strandtentje. Zo wild als de zee aan de oostkant van het eiland is, zo kalm is het water aan de westkant. Geen rimpeltje of golfje te bekennen. Al wadend door de zee nog een hele mooie grote zeester gezien.

En toen weer terug door de jungle naar Playa Drago waar we, terwijl we op de bus aan het wachten waren, de Chiquitaboot voorbij zagen komen.
Naast bananen hebben ze hier veel papaya's, ananas, rambutans, watermeloen, mango's en maracuja's. 1 groot walhalla dus voor Lars

Na een aanvankelijk niet zo goede eerste indruk van Bocas del Toro hebben we hier toch een paar heerlijke dagen gehad! Als je een beetje moeite doet lukt het prima om prachtige en rustige plekken te ontdekken. Dus ook van dit deel van Panama hebben we genoten!
Morgen terug naar het vaste land waar we hopelijk de auto terugvinden in de staat waar we hem achterlieten en dan in een paar dagen via de Pacifische kust terug naar Panamastad.

Buenas noches!