Panama deel 5: Boquete

Hola!

Voor het eerst in de vakantie zit ik op het terras met een  trui aan.. hier in Boquete is het 'maar' een 20-24 graden wat best fris is als je inmiddels 35 gewend bent. Zaterdag zijn we na het ontbijt vertrokken uit Boca Chica waar we best nog een tijdje hadden willen blijven. Onderweg naar Boquete zijn we gestopt bij Los Cangilones de Gualaca; een rivier die door een kloof stroomt en waar je in kunt springen en de mensen vanaf hoge rotsen het water in duiken. Lekker plekje waar ook de politie een kijkje komt nemen. Niet omdat iets aan de hand is of het er onveilig is maar om zelf ook even te genieten van het uitzicht. Tom en Lars hebben nog een uurtje in de rivier gezwommen.

Rond de middag staat de zon loodrecht boven de kloof en is er geen flintertje schaduw meer en voor we helemaal gegrild waren, besloten we verder te rijden. Plan was om nog naar de warmwaterbronnen te rijden, maar de korte weg erheen blijkt opeens priveweg te zijn en waar je wel in mag is het nog 3 km over onverharde kiezelkuilenweg. Tom denkt dat de auto dat wel aankan, ik denk van niet. We kunnen natuurlijk een weddenschap afsluiten en kijken wie wint, maar die hele bronnen lijken het risico niet waard (en wie wil met 35 graden een bad nemen in bijna kokend water?) dus besloten op zeker te spelen en verder te rijden naar Boquete. Dat is een toeristisch dorpje in de bergen, midden in het nevelwoud en een wandelparadijs. Ons guesthouse blijkt een villa te zijn waar we een kamer hebben zo groot als een villa op zich. Ik heb in oktober al de accommodaties vastgelegd dus het is voor ons alle 3 telkens een verrassing waar we terecht komen en ik vind dat ik goede plekken heb gekozen 😁.

Zondag zijn we de Pipeline-wandeling gaan doen. Een mooie wandeling door de jungle naar een waterval. Ik zei van tevoren "ik heb een quetzal besteld voor vandaag" (dé vogel van hier, supermooi maar superzeldzaam en de kans dat je ze ziet is heel klein) en jawel met wat goed speurwerk hebben we er ook nog een gevonden!! Wat een geluk! Prachtige exotische vogel!

Verder indrukwekkende bomen (eentje van 1000 jaar oud die weer een hele jungle op zichzelf was) en nog wat andere vogels en vlinders. Het was een hele relaxte tocht van 3 uurtjes, alleen het laatste stuk was klauteren en klimmen over grote keien naar de waterval. Die viel een beetje tegen. Door El Nino is er heel weinig neerslag dit jaar (gemiddeld hebben we elke namiddag een buitje met of zonder onweer en is het de rest van de dag prima weer, andere jaren schijnt het ook wel eens dagenlang te regenen. Ze maken zich nu zelfs zorgen over de lage waterstand in het Panamakanaal).

In de namiddag nog een rondje door Boquete geslenterd en koffie gaan drinken in een tentje waar per toeval ook het infopunt van Boquete Tree Trek was. Dat is een outdoororganisatie met als grootste specialiteit ziplinen door de boomtoppen. Ik had al eens op internet gekeken maar alles leek vol. Lars is voor de zekerheid toch eens gaan vragen en er bleek nog plek voor maandag! Er hangt echter een flink prijskaartje aan, maar Lars wilde het zo graag doen, dat we besloten dat hij dit krijgt als verlaat verjaardagscadeau (geen betere cadeaus dan onvergetelijke ervaringen) en Tom en ik zullen vanaf het terras fotograaf spelen.

Maandagochtend na het ontbijt naar de locatie van de ziplines gereden waar Lars in een harnas werd gehesen en een oranje helm op zijn hoofd kreeg (denk als je van die hoogte (60 m) omlaag valt dat helmpje je niet meer redt) en toen samen met een groepje onder begeleiding van een paar gidsen op pad ging. Ze hebben 2 uur lang 12 ziplines gedaan, over jungle en rivieren. De laatste 3 waren over het terras waar Tom en ik zaten en probeerden te filmen. De kabels hingen echter zo hoog dat ik eerst met de verrekijker moest kijken wie Lars was zodat Tom de juiste kon filmen (" je eigen kind herken je uit duizenden 🙈" ehmm). 

Lars vond het helemaal fantastisch en heeft van elke seconde genoten (en Tom en ik hadden toch een beetje (veel) spijt dat we niet mee waren geweest..) Erna verder de verlate verjaardag gevierd met heerlijke taart en fruitshakes.

Helaas waren er ook ongenodigde gasten op het feest; een nieuw soort steekvliegjes voor wie ik de feestmaaltijd was..
Mijn lichaam reageerde enorm allergisch en elke beet is nu een plek ter grootte van een ei geworden (sommige gekookt ei, andere formaat flinke omelet). 's Nachts uren met koelelementen op mijn benen en armen gelegen, halve tube anti-allergiecreme erop en antihistaminetabletten erin, maar dinsdagochtend zag ik nog uit als de olifantvrouw. Bedoeling was om een wandeltocht naar 3 watervallen te doen maar gezien ik mijn benen amper kan buigen was dat geen optie. Tom is dus alleen naar de watervallen gegaan en Lars en ik naar het dorp op zoek naar een apotheek. Eerste sprak amper Engels, maar 1 blik op mijn benen en ik kreeg een tube hydrocortisonecreme en het advies om naar de dokter te gaan want dit had ze nog nooit gezien 🙈. Ze vroeg of ik nog kon ademen.. (wat denk je; zou ik al stikkend op mijn gemakje naar de apotheek gaan??). Wij naar de dokter maar daar werden we eerst weer naar een andere apotheek gestuurd om mondmaskers te halen (doen ze hier nog aan op sommige plekken). Bij apotheek 2 zag de mevrouw meteen wat aan de hand was en vooral wat nodig was: veel sterkere antihistamine. Samen met de hydrocortisone zou het na 3 dgn beter moeten gaan. Zo niet dan alsnog naar de dokter (of rechtstreeks me aanmelden bij het circus).
Op dinsdagochtend is het hier weekmarkt. Nu heb ik normaal een gruwelijke hekel aan marktjes maar op vakantie wil ik wel eens een uitzondering maken en dit was er eentje met zelfgemaakte producten (van cake tot tandpasta..) en toeristische prullaria dus best oke om even rond te kijken. Het lijkt alsof Panama geen eigen souvenirs heeft (hoezo lama's??) en wat ze hebben is echt troep en ook nog eens duur. Ben blij dat we jaren geleden besloten hebben koelkastmagneten te gaan verzamelen, die hebben ze tenminste overal en ook lelijke zijn leuk. Lars wilde nog wat sleutelhangers voor vrienden kopen dus dat was onze missie voor vandaag. Bijna alle kraampjes hebben ook een grabbelton waar je voor 50 cent iets uit mag grabbelen. Het steekt Lars de ogen uit en we hebben op voorhand al de grootste lol met bedenken wat erin zou zitten. Realiteit is nog hilarischer; een stoffen mondmasker 😂. Zou ik nog naar de dokter moeten hebben we dat tenminste. De slappe lach was al die 50 cent waard.

Na een terrasje en rondje supermarkt begon het te regenen en als de wolken hier eenmaal over de bergen zijn, blijft het ook uren regenen. Fijn voor de natuur, minder voor ons. Dus terug naar onze villa om wat te lezen en relaxen.  Echter de jeuk werd steeds erger, de bulten talrijker, pijnlijker en groter en mijn hartslag was in rust inmiddels >100. Toch maar naar de dokter dan. Tom zat nog hoog (niet droog) op de berg dus Lars en ik weer te voet strompelend naar het dorp. Masker op en bij een gebouw met "clinica" erop (klonk medisch en in het ergste geval zou het een dierenarts zijn) naar binnen.

Het bleek idd een arts en een Engelssprekende nog wel die meteen zag wat ik nodig had: een grote spuit met paardenmiddel antihistamine. 5 minuten later weer buiten en nu hopen dat het werkt. Komende 5 dgn 2x per dag antihistamine blijven nemen en tegen dat we over 10 dagen naar huis komen ben ik weer jeukvrij. 
Weer 'thuis' in de villa bleek ook Tom gearriveerd. Hij had een prachtige tocht gemaakt naar 3 watervallen (the lost waterfalltrail). Waterval 1 is een hele hoge waar op de heenweg niet heel veel water uitkwam, maar die op de terugweg na een paar uur regen een stuk groter was geworden. Bizar hoe snel dat gaat. Via een zigzagpad naar  waterval 2 die ook zeer de moeite was en toen naar 3, wat een hele klim was waar je alleen raakte met behulp van touwen. De hele tocht was modderig en slipperig maar Tom vond het zeer de moeite waard!

Morgen reizen we verder naar Bocas del Toro, een eiland aan de Caribische kust.

Groetjes van ons