en het is geworden.... plan C 2.0... Italie

Hoi allemaal! 

Leuk dat jullie ons weer volgen! Dit keer vanuit Noord-Italië.. 

Na het rare coronajaar 2020 waar Panama gewijzigd werd naar Polen hadden we dit jaar al snel door dat het ook nu geen Panama werd. Maar wat dan? Was überhaupt iets mogelijk? Werkelijk nog nooit waren we zo laat met het bedenken van een bestemming. Pas in juni durfden we eens vakantieplannen te gaan maken. Tsjechië werd ons plan A. Alleen veranderden de landen sneller van kleur dan een normaal mens van sokken en veranderden daarmee ook steeds de coronaregels. Naast plan A Tsjechië regelden we voor de zekerheid plan B Oostenrijk. Toen echter bleek dat niet volledig gevaccineerden vanaf 12 jaar  (Lars) daar elke 24 uur (!) getest moeten worden in een hotel of restaurant, gingen we voor plan C Noord-Italië en backup plan D opnieuw Polen. De keuze voor een bestemming ontstaat meestal door iets wat we ergens gelezen hebben, een documentaire over hebben gezien of zelfs een foto in een pizzeria maar nooit gedacht dat we het ooit zouden baseren op de app “re-open EU”… We zouden ons plan C starten bij het Comomeer maar op donderdag las ik dat daar noodweer was geweest en de weg naar het eerste hotel weg was.. We besloten voor plan C 2.0 te gaan; rondje andersom.. dus starten in Dolomieten, dan Venetië, Gardameer, Iseomeer, Comomeer en waarschijnlijk via Zwitserland terug. 

In plaats van vakantievoorpret was het nu dus vakantiestress. Heb afgelopen weken zeker 30 hotels geboekt en er weer 22 geannuleerd en ben inmiddels een wandelende atlas van Europa. Maar uiteindelijk dan toch zondagochtend vertrokken voor de reis door Duitsland. We waren niet de enigen die bedacht hadden niet op zwarte zaterdag te rijden en ook zondag was het erg druk op de weg. Zondag is dus samen te vatten in 6 woorden: hele dag in de auto gezeten.

Overnacht in Kempten en zondag (gelukkig op tijd negatief resultaat van de pcr test van Lars binnen) de grens over met Oostenrijk. Toen begon eindelijk het vakantiegevoel en daar hielp de prachtige omgeving zeker aan mee. Schitterende route door Oostenrijk (extra lang van de Fernpas kunnen genieten want daar stond een flinke file) en laat in de middag arriveerden we in Rasun di Sotto vlakbij de Dolomieten. Vanaf het balkon hebben we al een prachtig zicht op de omgeving.

Dinsdag zijn we vroeg opgestaan want we wilden gaan wandelen bij de Drei Zinnen (bekendste rotsformatie in de Dolomieten). Klein uurtje rijden vanaf het hotel en samen met half Italië geparkeerd waar de wandeling start. Het was bewolkt en vooral ook erg koud (8 graden…) maar wat was het een prachtige wandeling!

De Drei Zinnen verstopten zich steeds achter de wolken maar er waren nog genoeg andere bergen om te bewonderen. Rond de middag raakten de wolken over de bergen en waren we net op tijd bij een hut om te schuilen voor een flinke regenbui. Erna weer verder bergop en -af genietend van het uitzicht. Voor ons liepen een paar mensen waarvan eentje opeens niet verder kon (we vermoedden iets aan een enkel of voet) en voor onze neus kwam een heuse reddingsoperatie op gang compleet met helikopter die niet kon landen vanwege de rotsen en de man werd uiteindelijk via een touw omhoog getakeld. Wij zijn gelukkig heelhuids terug bij de auto geraakt na een prachtige tocht van een 5 a 6 uur. In het hotel een warm bad genomen om weer op temperatuur te komen, want we waren tot het bot verkleumd.

Woensdag zijn we naar het Lago di Braies gegaan. Een prachtig blauw-groen meer tussen de bergen. Ook dit stond in ons boekje met must-sees. Het boekje dat blijkbaar iedereen heeft… ze slaan er dan ook een slaatje uit door de weg af te sluiten en alle toeristen naar een grote parkeerplaats te leiden waarvandaan je de bus moet nemen. Maar het staat ook wel terecht in de top tien van bezienswaardigheden. Ondanks dat het ook nu weer bewolkt was (gelukkig inmiddels 15 ipv 8 graden..) was het een supermooi meer om te zien. Op het gemakje een rondje rond het meer gemaakt. Als je doorstapt is het een wandeling van maar anderhalf uur maar we hebben er zeker de dubbele tijd voor uitgetrokken omdat er elke paar meter weer een nieuw prachtig uitzicht was om van te genieten en een foto van te nemen.  Het laatste kwartier begon het te regenen maar nu waren we voorbereid en hadden we paraplu’s bij ons.

’s Middags spelletjes gedaan en ’s avonds weer heerlijk Italiaans gegeten. We verbazen ons erover hoe de Italianen een heel bord pasta ‘voorgerecht’ noemen en er rustig nog een heel hoofdgerecht achteraan naar binnen werken. Na het eten heeft Lars nog spelletjes gedaan met de zoon van de eigenaar, diens vriendje en een Spaans meisje. Gelukkig spraken ze allemaal een beetje Engels en zijn computerspelletjes overal hetzelfde.

De weersvoorspellingen voor donderdag waren erbarmelijk, dus hadden we al zitten kijken welke musea en andere binnenactiviteiten er in de buurt waren. Maar toen we de gordijnen opentrokken zagen we gewoon een blauwe lucht en de zon. Hier waren we niet op voorbereid.. niks musea..dit vroeg om wandelen! We vertrouwden het weer niet helemaal en dachten dat het vast weer elk moment kon betrekken dus we besloten om in de buurt te blijven en kwamen zo uit bij biotop Rasner Möser, een mooi stukje bos en veen. Minder spectaculair dan de wandelingen van de vorige dagen maar we waren hier wel de enigen en dat was ook wel heerlijk rustig. En het weer bleef maar mooi!

In de namiddag naar de Antholzer See gereden waar we ook een rondje omheen wilden wandelen maar aan één kant was het gebied afgezet omdat er rotsblokken omlaag waren gekomen. Dus tot het verste punt gewandeld en ons daar geamuseerd met stenen op het water ketsen. Wat een prachtige omgeving ook nu weer!

We zijn echt enorm aangenaam verrast door dit stukje Italië. Wat een indrukwekkende bergen en schitterende meren; bij minder weer al prachtig en met een zonnetje erbij helemaal adembenemend.

Vrijdag gaan we richting Venetië, daarover volgende keer meer.

Leuk dat jullie weer met ons meereizen!

Ciao!

groetjes van