heel veel bus en een beetje Arquipa

Hoi allemaal,

We zitten nu in Puno aan het Titicaca-meer; alleen voor de naam wil je hier toch al heen   (zeg nog maar eens hardop), maar eerst nog terug naar zaterdag waar ik de laatste keer gebleven ben.

Gelukkig was de mist snel opgetrokken en was het weer een prachtige en warme dag die we relaxend aan het zwembad hebben doorgebracht. Lars had er een Nederlands jongetje leren kennen met wie hij de halve middag in het water speelgoed heeft opgedoken. In de late middag nog terug naar de zandduinen waar we nog even gewandeld hebben en een mojito gedronken. 
Om 21.00 uur moesten we bij het busstation zijn voor de nachtbus naar Arequipa. Normaal rijden de bussen van maatschappij Cruz del Sur blijkbaar stipt op tijd maar deze was een half uur te laat. Dit was blijkbaar een slecht voorteken. Toen we goed en wel zaten en het avondeten kregen was het al na tienen. Het eten was een soort vliegtuigmaaltijd. Op een zelfde soort dienbladen en ook door een soort stewardess geserveerd. Het verschil was alleen dat vliegtuigen meestal geen scherpe bochten maken en onze bus wel. Gevolg was dat mijn maaltijd in zijn geheel gelanceerd werd waardoor de kip in het gangpad en rijst in mijn schoenen (die ik al uit had gedaan) landde. En alsof dat nog niet genoeg was werd ik wagenziek.

Toch in slaap gevallen maar na een paar uur werden we al wakker omdat de bus niet meer reed. We vingen het woord accidente op maar gezien geen mens Engels sprak en wij niet voldoende Spaans om de paar woorden die we opvingen te kunnen plaatsen, gingen we er vanuit dat onze bus gebotst had en dat we snel weer zouden vertrekken. Toen we om 7 uur nog geen meter verder waren en het licht werd zijn we maar eens uitgestapt. Bleek toen dat we in een kilometerslange file stonden, omdat een paar kilometer verder een dodelijk ongeluk met een andere bus was gebeurd. 
Pas rond 12 uur konden we verder rijden waardoor we ipv om 8.30 uur 's ochtends om 19.00 uur 's avonds aankwamen in Arequipa. Helaas een dag verloren maar allang blij dat we heelhuids waren aangekomen en niet in de verongelukte bus zaten.

Maandag heerlijk ontbeten in het zonnetje op het dakterras van ons guesthouse in Arequipa. Arequipa is een hele mooie stad omringd door 12 vulkanen van rond de 5.000-6.000 m hoog. Echt prachtig (onderweg naar Arequipa zagen we nog rookpluimen uit eentje komen)!
We zijn naar de Monasteria Catalina geweest; een nonnenklooster dat sinds de 16e eeuw in gebruik is en pas sinds de jaren '70 open is voor publiek. Een heel mooi en groot complex (complete stad in de stad) in de mooiste kleuren blauw en terracotta. Voor ons doen nog in een flink tempo erdoor gegaan maar nog steeds 2 1/2 uur binnen geweest. Erna een late lunch genomen op het Plaza des Armas. Deze plaza des Armas bleek erg groot en druk en ook hier weer omgeven door een enorme kathedraal en kerk.
Helaas geen tijd meer voor het museum waar Juanita (het gemummificeerd inkameisje dat ze een aantal jaren geleden gevonden hebben in de bergen hier) ligt te bekijken.
Jammer dat Arequipa zover weg ligt anders zou ik het zeker aanraden voor een citytrip. Hele leuke gezellige stad met het ideale klimaat (hele jaar 25-27 graden).

Dinsdag weer vroeg op voor de bus naar Puno. Dit keer ging alles soepel en vlotjes en waren we 6 1/2 uur later hier. Het landschap is heel ruw en droog en doet ons aan Tibet denken. Ook qua hoogte. Puno ligt op 3800 meter en het is hier ook een stuk kouder (overdag rond de 18 graden en zon, 's nachts koelt het af tot net boven het vriespunt). Meteen op een marktje mutsen van alpacawol gekocht.
Puno is een stadje zonder veel bezienswaardigheden, maar erg gezellig en vol restaurantjes en winkeltjes. Tom heeft alpacasteak gehad wat goed smaakte. Cavia hebben we nog niet geprobeerd. Die worden namelijk in zijn geheel met kop en poten er nog aan geserveerd wat niet meteen hongerbevorderend werkt. Wat ook niet helpt is dat we een levend exemplaar door de straat zagen lopen.
Gezien we op 3800 m verblijven is de kans op hoogteziekte aanwezig.
We drinken daarom liters Mate de Coca, thee van cocabladeren, wat tot nu toe lijkt te werken. Veel mensen kauwen ook op de cocabladeren maar wij houden het nog maar even bij thee en snoepjes.

Volgende keer meer over het Titicacameer!
Groetjes van ons