Manu national park

Hoi allemaal,

Hier komt het laatste verslagje vanuit Peru, erna nog eentje uit Miami en dan zit het er alweer op helaas.
Maar nu eerst even terug naar woensdagochtend, voor onze toer naar Manu national park. Ook dit keer weer voor dag en dauw op want we moesten ivm wegwerkzaamheden voor 12.00 uur op een bepaald punt zijn.
Ons groepje bestond nog uit 2 Canadese zusjes, een Canadees koppel en de gids, zijn moeder (en tevens kok) en de chauffeur. De gids, Fredy, had zijn 7 jarig dochtertje Diana meegenomen wat superleuk voor Lars was. Vanaf de eerste minuut hebben die twee zich samen geweldig vermaakt.
De eerste dag was voornamelijk een lange busrit. Wel nog op verschillende plaatsen gestopt en uitleg gekregen over allerlei gebruiken en gewoontes. Onderweg nog apen en heel veel vogels gezien. Onvoorstelbaar hoe de gids die soms wist te spotten. Het landschap zag je gewoon veranderen van de bergen in de Andes, via de altiplano en de cloudforest naar de laaglandjungle. De temperatuur verandert ook merkbaar naarmate je lager komt.

Tegen de avond kwamen we aan in een behoorlijk luxe lodge waar we gegeten hebben en Lars nog gespeeld heeft met Diana en haar nichtje Fernanda van een jaar of 10 (zij woont in een dorpje in de jungle en is de rest van de dagen met ons mee gegaan).
Ondanks dat ze elkaars taal niet spreken lukte het ze heel goed om met handen en voeten en een paar woorden Engels en Spaans elkaar te verstaan. Super om te zien. We denken dat het voor Lars heel leuk zou zijn als hij een beetje Engels zou kunnen praten en verstaan zodat hij op volgende reizen met de kinderen zou kunnen praten. Mocht iemand toevallig weten waar ze op een leuke manier Engelse les geven voor kinderen dan hoor ik het heel graag!

Donderdag nog een half uurtje gereden naar een rivier en onderweg nog gestopt bij een kleinschalige opvang voor gewonde dieren uit de jungle. Er zaten apen, wilde zwijntjes, vogels en (mijn favoriet) een tamme tapir. Ook kweken ze er verschillende planten waaronder de cocaplant. Peru is 's werelds grootste cocaleverancier. De Peruanen zelf kauwen enkel op de bladeren of zetten er thee van en zien er dus geen kwaad in. Cocaïne komt in Peru amper voor, het levert de boeren alleen veel geld voor de oogst van de bladeren op en het is een heel makkelijk gewas om te hebben.

De opvang lag vlak bij de rivier waar we de boot genomen hebben naar onze volgende lodge. Deze is wat primitiever zonder electriciteit en warm water maar dat hebben we eigenlijk niet gemist. We hebben er eerst een flinke wandeling gemaakt en ons verbaasd hoe erg een mens kan zweten. Het leek alsof we waren gaan zwemmen met kleren aan ipv gaan wandelen.
Na de lunch hebben we een verfrissende duik genomen in de rivier de Madre de Dios, een rivier die uitmondt in de Amazone. Meer dan fantastisch!
Toen we weer een beetje waren afgekoeld hebben we ons verkleed in echte junglemensen compleet met laarzen, verrekijker om de nek en een walm muggenmelk om ons heen. We gingen namelijk een avondwandeling maken in de jungle van maar liefst 5 uur. Ook een stuk per bamboevlot afgelegd waarbij we natuurlijk weer heel veel vogels en een paar capibara's (voor wie ze niet kent; een soort mega-cavia) gezien hebben. Tijdens de wandeling nog veel spinnen, nachtvogels, een mini-krokodil en heel veel insecten gezien. De insecten hier zijn tientallen malen groter dan in Nl/Be en maken een enorm kabaal. Wie denkt dat het stil is in de jungle vergist zich. Ik denk dat het aantal decibellen van stadslawaai wordt overtroffen (maar hoor toch veel liever het junglegeluid). We vonden de nachtwandeling ook echt een van de hoogtepunten van de vakantie. Een hele bijzondere ervaring zo in het aardedonker wandelen door een jungle vol geluid onder een prachtige sterrenhemel.
Pas heel laat gegeten en erna als een blok in slaap gevallen.

Vrijdag voor de verandering weer eens vroeg op om te gaan kijken naar papegaaien die dagelijks klei komen eten (voor vitamines en mineralen). Vanuit allerlei richtingen kwamen papegaaien aangevlogen maar we hadden de pech dat er vlakbij een sperwer zat (half zo groot als de papegaaien maar ze zijn er doodsbang voor omdat ze prooi voor hem zijn) waardoor ze niet gingen zitten op de kleiwand maar rusteloos heen en weer bleven vliegen. 
Na het ontbijt zijn de anderen wederom een wandeling gaan maken in de jungle, maar ben ik met Lars en de twee meisjes in de lodge gebleven en met Lars gaan zwemmen in de rivier. Heel speciaal; enkel wij tweeën in een hele brede rivier midden in de jungle.
Toen de rest terug was zijn ook zij gaan zwemmen. Beetje jammer dat we pas na het zwemmen door hadden dat het aan de oever stikte van de zandvliegen... Tom heeft (niet overdreven) meer dan 300 bulten op zijn rug. Het ziet uit of hij de mazelen heeft..
In de namiddag zijn we om het af te leren nog eens de jungle in gegaan voor een zweetsessie alias wandeling.

Zaterdag was weer een reisdagje terug naar Cusco waar we tegen de avond zijn aangekomen en waar we zondag de hele dag wat hebben rondgeslenterd en traditiegetrouw een koelkastmagneet hebben gekocht. Nog even een momentje van stress toen de was niet meer in de wasserette bleek te zijn toen we die gingen halen. Een half uur later was het gelukkig toch terecht.

Morgenochtend met een binnenlandse vlucht naar Lima en dan dinsdagochtend naar Miami.
Onvoorstelbaar hoe snel de weken in Peru voorbij zijn gevlogen, maar wat hebben we veel gezien en gedaan! Echt ontzettend genoten! We vinden het een prachtig en heel divers land met supervriendelijke mensen. De soms lange reisdagen in combinatie met de hoogte en het vroege opstaan maakten het af en toe wel een pittige reis maar het was het meer dan waard! Het Titicacameer, de duinen van Huacachina, Arequipa, Lima, Cusco, de vogels en zeeleeuwen van Paracas, Manu national park en natuurlijk Machu Picchu; allemaal prachtig! Het zal weer moeilijk worden een nieuwe bestemming te vinden die hier aan kan tippen.

Maar voor we weer landen in de dagelijkse realiteit eerst nog een paar dagen Miami.
Groetjes van ons