Colombia deel 1 Bogota

Hola!

Als we zeggen mooie stranden, Unesco stadjes, jungle en koffieplantages raadt bijna niemand waar we dit jaar op vakantie gaan. Als we echter zeggen Pablo Escobar, FARC en cocaïne weet iedereen dat het om Colombia gaat. De reacties waren dan ook vooral “?” als we onze vakantiebestemming vertelden. De laatste jaren is het er echter een stuk veiliger geworden en het schijnt een heel mooi land te zijn.

Dinsdagmiddag met de trein naar Zaventem vertrokken. Heel voorspoedig ingecheckt en door de securitycheck waar zelfs mijn haren gefouilleerd werden ?! 
Uiteindelijk via een tussenstop op Heathrow om 4 uur plaatselijke tijd geland in Bogotá (7 uur vroeger) en in het guesthouse nog maar een paar uurtjes gaan slapen om zo min mogelijk last te hebben van de jetlag. ’s Middags moesten we eerst naar een ander hotel verhuizen omdat in het onze de stroom was uitgevallen. Het nieuwe hotel ligt in het centrum dat dinsdag raar aandeed omdat juist die dag een nationale feestdag was en ook nog eens de nieuwe president werd beëdigd  waardoor alles was gesloten. De verkiezingen gingen tussen uiterst links en uiterst rechts en die laatste heeft  gewonnen. De oppositie hield elders in de stad een bijeenkomst en het krioelde dan ook van de politie, ME en militairen. Niet echt een lekker sfeertje. We hebben onze toevlucht gezocht in het beroemde Museo del Oro; het goudmuseum. Dat werd zwaar bewaakt door tientallen ME-ers buiten (in een soort Ninja Turtle pantser-pakken) en een paar spijbelenden binnen die ook gewoon het museum kwamen bekijken. rara wie als enige op hun kop kregen omdat ze foto’s met flits maakten.. juist..de turtles.

        
Erg mooi museum en bij sluitingstijd werden we  als laatsten het gebouw uitgejaagd om vervolgens  op zoek te gaan naar iets te eten wat makkelijker gezegd dan gedaan was gezien alles dicht was. ’s Avonds is Bogotá trouwens niet heel veilig met veel zwervers en bedelaars die je lastig vallen. Tot nu toe hebben we gelukkig nog alles 😉

Woensdag gestart met de graffititour. Ik denk dat er geen enkele andere stad ter wereld is waar je zoveel graffiti aantreft. Van de prachtigste kunstwerken tot lelijke tags en van politiek getinte afbeeldingen tot grappige dieren. Lars vond het helemaal fantastisch. Wij vonden het ook leuk om allemaal te zien hoewel we de gids soms wel erg extreem vonden. (Als je me vertelt dat je tags (zeg maar het schrijven van je naam) kunst vindt en vindt dat je daar mooie historische gebouwen mee vol moet kalken omdat het immers openbare ruimte is, ben je me kwijt. 

           
Na afloop van de tour hebben we op eigen houtje de tour nog eens lichtjes over gedaan om ons nog eens te vergapen aan de mooiste schilderingen. Erna hebben we geluncht in het beste restaurant van de stad waar we voor 20 euro pp een luxe 4 gangenmenu hebben gekregen. Eten, drinken en openbaar vervoer is hier spotgoedkoop. 100.000 pesos is ongeveer 30 euro. ik kan me dus voorstellen dat Escobar op een gegeven moment niet wist waar hij zijn geld moest opbergen gezien je al hele stapels nodig hebt om een kleinigheidje te kopen. Het restaurantje ligt in de mooie wijk Candelaria waar we de rest van de middag hebben rondgeslenterd en nog een bezoekje aan het museum van Botero hebben gebracht. ’s Avonds kwamen we erachter dat we alle drie enorm verbrand waren in ons gezicht. Ik wil niet weten wat de zonnekracht hier is! We hebben de hele dag hooguit 10 minuten zon gehad, voor de rest was het slechts 17 graden en zwaarbewolkt met af en toe wat miezer.  De rest van de vakantie smeren we trouw met factor 50, al zou het alleen maar regenen.

Donderdag vonden we het tijd voor een daguitstap naar Zipaquira. Deze plaats ligt niet zo heel ver van Bogota maar om er te raken moet je eerst een uur in de stadsbus naar het Noordstation en van daaruit nog een uur in een andere bus. Zipaquira is een supergezellig stadje met mooie pleinen en leuke restaurantjes en cafeetjes.

Ondanks dat Colombia bekend staat om zijn koffie is die hier op de meeste plekken echt niet lekker. De beste kwaliteit wordt geëxporteerd en wat overblijft is bitter of juist een slappe bak. We hebben echter een zaakje gevonden met heerlijke koffie en nog lekkerder mangosap. En dat op een heel gezellig binnenplaatsje. Het vakantiegevoel neemt hier met de minuut toe. Verder gehopt naar een knus restaurantje waar de eigenaar Lars verraste met een extra toetje. Zag uit als een flan maar had de substantie van piepschuim met een kaassmaak.. blijkbaar de plaatselijke lekkernij.

Vervolgens zijn we naar de kathedraal gegaan. Deze is gemaakt in een oude zoutmijn, 180meter diep. Het eerste deel was geïnspireerd op de kruisweg. Aardig bedacht maar het echt hele mooie deel kwam pas op het laatste bij de kathedraal zelf. Prachtige zoutpilaren die heel mooi verlicht waren. Het is een van de bekendste toeristische attracties van het land en er kunnen maar liefst 8400 man tegelijk in, maar wij waren er gelukkig op een heel rustig moment en troffen er nog geen 84 aan.

Erna weer met de bus terug naar Bogota; het eerste deel ging soepel maar het deel van Noordstation naar onze wijk was 1 grote file en we zaten als haringen in een ton, compleet gestapeld. Een student die zijn Engels wilde oefenen had zich over ons ontfermd en vertelde vanalles over Colombia en met name de politiek. Hij dacht, zoals blijkbaar heel veel Colombianen, dat Europa zo ongeveer het perfecte continent is waar alles alleen maar rozengeur en maneschijn is. Nadat we hem een illusie armer hadden gemaakt werd het tijd om uit te stappen maar het was zo druk dat we niet op tijd eruit konden. Vervolgens waren we gedoemd om nog minstens vijf extra haltes te blijven zitten omdat de tussenliggende haltes te gevaarlijk zouden zijn om uit te stappen.. Toen we er eindelijk uit konden belandden we per ongeluk op een pleintje waar juist een hele lichtshow werd gegeven. Leuke afsluiter van een paar dagen Bogota.
Inmiddels zitten we in Salento, maar daarover volgende keer meer!

groetjes

Tom, Maya en Lars!