Osaka en Nara

Hallo allemaal,
Inmiddels zijn we weer thuis met een jetlag van hier tot.. Tokyo… aan het nagenieten van alle indrukken en ervaringen.
We hadden nog een laatste verslag beloofd dus bij deze neem ik jullie nog mee terug naar Nara en Osaka waar we de laatste paar dagen van onze vakantie geweest zijn.

Woensdag hebben we Kyoto verlaten en de trein naar Nara genomen, een plaatsje een uurtje van Kyoto vandaan. Veel mensen bezoeken Nara als dagtrip vanuit Kyoto maar wij kozen ervoor om er ook te overnachten. Nara is een leuke plaats waar het krioelt van de herten. Die lopen door de hele stad en worden door veel toeristen gevoerd met koeken die je speciaal voor ze kunt kopen. Tja, is dat goed of slecht? Enerzijds houden we er niet van als dieren tot een toeristische attractie worden gemaakt en die koeken lijken ons ook niet meteen het gezondste, maar anderzijds leven de dieren er in vrijheid met allemaal soortgenoten en beter dat ze speciale koeken krijgen dan dat iedereen zelf lukraak eten gaat geven dat wellicht nog ongezonder is. We hebben naar ze gekeken maar zelf niet meegedaan aan het koekenvoederen. Sommige toeristen hebben denk ik ergens gelezen dat de dieren heilig zijn en maken een diepe buiging voor ze hun eten geven. Heel apart mensen die diep buigen voor een hert. We zien het overigens geen Japanner doen.

In Nara staat ook het grootste houten gebouw ter wereld, de Todai-ji tempel waar we na een kersenbloesemijstje te hebben gehad, heen gaan. In de tempel staat een enorm, heel imposant bronzen boeddhabeeld. Hoe groot het beeld is, wordt goed duidelijk als je achterin de tempel een pilaar ziet waar een gat in is. Dit gat zou exact even groot zijn als een neusgat van de boeddha en het zou levenslang geluk brengen als je je door dit gat zou kunnen wurmen. Er stonden dan ook rijen mensen (vooral middelbare scholieren) die een poging wilden wagen. Gezien je een kans op levenslang geluk niet moet laten liggen, zijn Tom en Lars ook aangeschoven in de rij. Lars schoot probleemloos als een speer door het gat. Tom daarentegen zat behoorlijk klem en had een zetje van een vriendelijke Japanner nodig om erdoor te raken. Ik zag al voor me dat ik helemaal klem zou komen te zitten en ze de pilaar te lijf konden gaan met zwaar materiaal om mij te bevrijden dus ik heb het wijselijk maar niet geprobeerd. 
De tempel is werkelijk prachtig, al een van de beste die we ooit gezien hebben en we zijn dan ook tot sluitingstijd gebleven.

Donderdag zijn we naar de toeristische informatie gegaan. Niet omdat we nu nog informatie over Nara nodig hadden maar omdat de toeristische informatie zelf ook hoog in de top 10 staat van dingen die je kunt doen in Nara. Zo leren ze je een origami-hert vouwen en je naam in Japanse karakters schrijven. Als je er de behoefte toe voelt kun je je ook nog verkleden in een sumo-pak.

Na de lunch zijn we naar Osaka gegaan, dat is ook maar een klein uurtje met de trein. Om echter van het station tot het hotel te raken ben je ook nog meer dan een uur kwijt. We hadden een hotel vlakbij de Dotonbori; een straat die langs het Dotonborikanaal loopt en een grote lichtzee is van alle reclameborden, het ene nog groter en opvallender dan het ander. Van de eeuwenoude tempels zijn we terug gekatapulteerd in modern, zeg maar futuristisch Japan. Overal winkeltjes, grijpautomatenhallen waar volwassenen met megagrote knuffels slepen (en wij helaas net geen Mariofiguur te pakken kregen (en toen we het opgaven had de vrouw na ons tot grote frustratie van Lars, bij het eerste het beste muntje natuurlijk meteen wel beet) en ontelbare restaurantjes en eetstalletjes. De culinaire specialiteit van Osaka zijn trouwens inktvis-dumplings die gemaakt worden op een speciaal soort poffertjesachtige platen. Werkelijk heerlijk!

Vrijdagochtend hebben we nog en rondje over de Dotonbori gelopen en geprobeerd nog wat souvenirs te vinden. Dat valt hier trouwens behoorlijk tegen. 
Erna was het tijd om aan de terugreis per trein naar Tokyo te beginnen. Voor de laatste keer nog een stuk met de snelle Shinkansentrein. We hadden een hotel vlakbij het vliegveld omdat we zaterdagochtend al vertrokken. Dit keer een dagvlucht waarbij Lars wel 3 keer dezelfde film heeft gekeken plus nog 2 andere. Na 13 uur stonden waren we terug bij het begin; op Schiphol.

Een prachtige, indrukwekkende, fascinerende reis door een bizar land met supervriendelijke, gedisciplineerde mensen. Ik denk niet dat we ooit nog in een land komen dat kan tippen aan de punctualiteit en goede organisatie van Japan. Het was een hele intensieve vakantie, waarbij we vaak van 10 uur ’s ochtends tot 10 uur ’s avonds op pad waren om maar zoveel mogelijk te kunnen zien. Twee weken was eigenlijk net iets tot kort, maar we hebben toch een supergoede eerste indruk gekregen van een bijzonder land.
Bedankt voor het meelezen en reacties en tot de volgende reis! (In augustus staat Colombia op de agenda)