Zakopane

Hallo allemaal!

In mijn vorige blog gaf ik al aan dat we de dag na ons bezoek aan Auschwitz behoefte hadden aan een ontspannende wandeling in de natuur. We besloten we om een middagje te gaan wandelen in Ojcow national park. Dat is het kleinste nationale park van Polen op slechts 20 minuten rijden vanaf Krakau. Zoals al eerder gezegd zijn we deze vakantie amper voorbereid dus we waren al aangenaam verrast dat er zo’n mooi stukje natuur vlakbij Krakau lag en toen we de auto hadden geparkeerd zagen we ook nog een leuke route van een paar uurtjes wandelen. Ideaal! Eerst een stuk door een prachtig bos waarna we na een flinke afdaling in een toeristisch plaatsje aan een riviertje uitkwamen. Half Krakau leek hier te zijn neergestreken. Na een ijsje toch maar weer snel het bos ingedoken. Het aantal toeristen is omgekeerd evenredig met het aantal hoogtemeters dus al snel liepen we weer alleen. Hele mooie wandeling met prachtige uitzichten op de vallei en de rotsen. Helemaal wat we nodig hadden na het bezoek aan Auschwitz.

Donderdag vertrokken naar Zakopane, een paar uurtjes rijden naar het zuiden.  Zakopane staat bekend om zijn prachtige houten huizen en is een geliefd wintersportoord. In de zomer kun je er prachtig wandelen in het Tatragebergte, een deel van de Karpaten. We hadden er een appartement een beetje buiten het centrum waar een riviertje door de tuin liep. Veel meer dan gelezen en spelletjes gedaan hebben we de rest van de dag niet meer. Mijn collegaatje Dorota had me de tip gegeven om te gaan wandelen naar Morskie Oko. In de Lonely Planet worden er net 3 regels aan besteed en in de Trotter geen enkele maar in Poolse reisboeken een heel pak meer denk ik want het is blijkbaar dé wandeling om te maken in de regio.

Vol goede moed vrijdag om 6 uur opgestaan in de veronderstelling dat we dan wel bij de eerste wandelaars zouden zijn. Nou niet dus… toen we om 6.50 bij de parkeerplaats aankwamen stond er al  compleet een file en kregen we de vraag of we een reservering hadden voor de parkeerplaats vlakbij de ingang.. eh nee dus. (mocht iemand deze wandeling willen doen in het hoogseizoen: reserveer die parkeerplaats!). Auto dus op de parkeerplaats een dikke 1.5 km verderop. Dat was dus over de grens met Slowakije..

Vanaf de entree is het 9 km omhoog over een asfaltweg naar het meer en dus ook weer 9 km naar beneden, plus ruim 3 km van en naar de parkeerplaats, de kilometers rond het meer en we wilden eigenlijk ook nog naar het tweede meer dat nog een 45 minuten klimmen hoger lag.. Toen we de drukte bij de ingang al zagen besloten we de eerste 7 km omhoog per huifkar te doen (na eerst de paarden gecheckt te hebben; die zagen er gezond en goed verzorgd uit). Dit om nog wat energie te hebben voor het rondje rond het meer en de klim naar het 2e meer en vooral ook om zo de meute voor te zijn. Het voelde in het begin een beetje ongemakkelijk om sloom zittend in een huifkar al die wandelaars te passeren, maar achteraf waren we blij met de keuze. De laatste 2 km moet je nog te voet doen, zodat het nog een beetje voelt alsof je een inspanning hebt moeten doen.. En dan sta je opeens bij het meer. Wauw! Een smaragdgroen rimpelloos bergmeer. Door de huifkar behoorden we bij de eerste mensen die arriveerden en konden we nog in alle rust genieten van het uitzicht. Toen het langzaamaan drukker werd zijn we begonnen aan ons rondje om het meer en toen aan de klim naar het 2e meer. De energie die we hadden uitgespaard met de huifkar waren we hier na 45 minuten kwijt. Bloedjeheet (maar we begrepen dat we niks te klagen hebben in vergelijking met de temperatuur nu in BE/NL) en compleet recht omhoog, maar het was de moeite waard. Ook hier weer een prachtig meer (helaas mag je er niet in zwemmen) en een fantastisch uitzicht op Morskie Oko. Uren genoten van de prachtige natuur en toen aan de terugtocht begonnen. Zelfs met de eerste 7 km in de huifkar te hebben gezeten, hebben we nog meer dan 20 km gewandeld. Overigens valt het op hoeveel jonge mensen hier wandelen. Waar je bij ons net veel ouderen ziet wandelen en fietsen, zijn het in Polen juist de tieners en twintigers.

Zaterdag en zondag wandelingen in de buurt gedaan. Tom zei zaterdag een mooie, rustige, makkelijke tocht te hebben uitgestippeld door 2 valleien. Hij was er alleen vergeten bij te zeggen dat er nog een enorme berg tussen de valleien inzat.. De natuur is er prachtig; overal bergen, riviertjes en bossen.

Een Ierse Nederlander die in Zakopane woont vertelde ons dat bijna alle restaurants in Zakopane hun eten bestellen bij traiteurs via de Poolse variant van thuisbezorgd.nl en raadde ons aan om daar rechtstreeks zelf te bestellen. Dus zo gezegd, maar niet zo gedaan. Hij was erbij vergeten te zeggen dat het allemaal in het Pools is.. Pizza, soep en dumplings leken ons vrij internationale woorden dus dat maar genomen. Was heerlijk en kostte echt drie keer niks. Helaas bleek in de dumplings varkensvlees te zitten waar ik een leuke allergische reactie op kreeg en dus zondag mijn ogen bijna niet meer open kreeg en een keel had die zo dik was dat mijn oren er zeer van deden. Zondag hebben Lars en ik dus ook maar een echte rustige wandeling gemaakt en Tom heeft het rondje vergroot door er nog een berg aan toe te voegen. 

Maandag vroeg op en begonnen aan de lange tocht van het uiterste zuiden van het land naar het uiterste noorden (Gdansk). In ons oorspronkelijk plan hadden we  Bialowieza oerbos opgenomen maar dat ligt weer helemaal aan de oostkant van Polen tegen de grens met Wit-Rusland en we waren wel een beetje klaar met de lange reisdagen.  Dat zal dan voor een volgende keer zijn, want naar Polen willen we zeker nog eens terug.

Het werd uiteindelijk nog een hele lange reisdag; tussen Krakau en Lodz  is namelijk de hele autoweg opgebroken. Heel veel kleine stukjes file en 1 monsterfile van nog geen kilometer maar waar we anderhalf uur hebben stilgestaan bij een temperatuur van 35 graden.

Toen we uit de file waren, was het al ver in de middag en besloten we dat we beter 1 dag konden afzien en maar meteen helemaal tot Gdansk rijden dan te stoppen en de dag erna nog eens een paar uur te moeten rijden. Om 21 uur totalloss aangekomen bij het hotel waar we door een vertaalfout van hun een kamer met enkel een 2persoonsbed kregen ipv zoals op de site stond een 2persoons plus 2 eenpersoonsbedden. Het werd een heel verhaal plus avondvullend programma maar daar zal ik jullie niet verder mee vermoeien. Uiteindelijk werd het opgelost en zijn Tom en Lars in hun mancave en ik in een andere kamer  vervolgens als een blok in slaap gevallen. Over Gdansk de volgende keer meer!

groetjes van ons

P.s. vanwege het enorm trage internet hier volgen de foto’s morgen