Nusa Lembongan en Singapore

Hoi allemaal!

Inmiddels zit onze mooie reis en heerlijke vakantie er weer op, zijn koffers weer opgeborgen en kleren gewassen en blijven over alle herinneringen.

Maar ik neem jullie nog even mee naar de laatste week van de vakantie.

Na alle natuur en wandelingen in Noord-Bali stond voor de laatste dagen in Indonesie Nusa Lembongan op de planning: een klein eilandje ten zuiden van Bali. In de reisgids van 2018 wordt dit een klein paradijsje genoemd waar nog niet al te veel toeristen zouden komen… Klinkt goed, toch?

Om er te komen moet je de boot vanaf Sanur in het zuiden van Bali nemen. We besloten om vanuit Batur eerst nog een nachtje te verblijven in Keramas ongeveer een half uurtje rijden van Sanur. We verbleven hier in een villa waar we 2 enorme slaapkamers, 2 badkamers en een woonkamer voor ons alleen hadden. Oja en ook nog een zwembad.. Heerlijk voor een middagje maar gelukkig besloten om er niet langer te blijven, want er valt werkelijk niets te doen buiten de villa. Op 10 minuutjes lopen is een strand. We raakten er door langs een poort te glippen van wat vroeger een luxe resort was geweest. Nu was het enkel nog een spookachtig ruïne. Het strand was ook niet om over naar huis te schrijven. Geen mooi wit zand, maar zwart wat al niet zo vrolijk uitzag maar waar we nog geen enkele moeite mee hadden. Wat ons echter minder aansprak was de enorme stank en waar je ook keek overal afval. Plastic, dopjes en zelfs spuiten. Op de toeristische plekken in Bali vinden we het tegenwoordig een stuk schoner uitzien dan vroeger en zijn de mensen ook meer bezig met het milieu; je krijgt er nergens meer een plastic zakje en de plastic rietjes zijn vervangen door bamboe of metalen exemplaren (de toeristen zijn natuurlijk ook een enorme belasting voor het eiland dat realiseren we ons ook wel). De aanblik van dit strand was dan weer erg confronterend. Spijtig; het zou zo’n mooi plekje kunnen zijn. We zijn er niet lang gebleven en hebben ons weer teruggetrokken in de bubbel van de villa.

Vrijdagochtend werden we opgehaald en naar de haven van Sanur gebracht waar om 9.15 uur de boot naar Nusa Lembongan zou vertrekken. Toen we het aantal bootjes zagen en het aantal toeristen begon ik toch te twijfelen aan de woorden in de Trotter van “paradijsje zonder veel toeristen.”

Onze boot zat tot de nok vol, net als andere boten. Na een klein uurtje stuiteren op de golven arriveerden we bij Nusa Lembongan. Gezien het eb was raakte de boot niet aan wal en werden we met kleinere bootjes verder vervoerd. We verblijven op het kleinere zusje van Nusa Lembongan; Nusa Ceningan dat met een gele brug verbonden is met de grotere broer.

In eerste instantie viel het eiland een beetje tegen. Heel veel toeristen, veel bebouwing en op het eerste gezicht weinig paradijs te bespeuren. We besloten om maar te beginnen met een lunch met zicht op zee. Toen we klaar waren werden we aangesproken door een vrouw of we figuranten wilden zijn in een film.. Ze zijn bezig met de opnames van Il Vespista; een film over een Italiaan die op zijn Vespa een wereldreis maakte in de jaren 90. Voor de scene waar ze op dat moment mee bezig waren zochten ze nog mensen die Westerse toeristen uit de 90’s moesten voorstellen. Goh die rol is ons op het lijf geschreven; Tom en ik waren immers backpackers eind jaren 90. Hoe vaak word je nu gevraagd om te figureren in een film? We stemden dan ook snel in om mee te doen. We kregen eerst nog kleren aan waarvan zij dachten dat het typisch uit die tijd is (volgens mij heb ik nog echt kleren bij me van toen ;-), Lars zijn tshirt en korte broek zijn blijkbaar tijdloos of ze hadden gewoon niks in kindermaten. Naast ons waren er nog ongeveer 10 toeristen die mee deden en het volgend uur zijn we druk bezig geweest met tig keer hetzelfde doen. Voor Lars en mij kwam dit voornamelijk neer uit naar een oude Vespa staan kijken. Tom moest ook doen alsof hij foto’s maakte en is de afsluiter van de scene. Niet heel spannend dus maar toch erg leuk om te zien hoe het er op een filmset aan toe gaat. Over een half jaar komt de film uit. Ben benieuwd of we te zien zijn of dat ze ons eruit geknipt hebben. 

Zaterdag huurden we, net als alle andere mensen op Nusa Lembongan, een scooter om mee over het eiland te crossen. Gezien ik mijn brommerrijkunsten niet vertrouw, besloten we met 3 op 1 brommer te gaan wat prima ging. Wel moesten  we nog vragen naar een helm want dat is niet standaard hier. Sterker nog; 95% rijdt rond zonder helm. Nusa Lembongan is 8 km2 groot en dus ideaal om per brommer te verkennen. We stopten eerst bij een punt waar je  een mooi uitzicht hebt over de zeewierteelt. Erna door naar Dreams Beach; de naam zegt het al ; een mooi stukje strand in een schattige baai. De golven zijn er echter zo hoog dat de zee ingaan geen optie is. Een stukje verderop ligt Devils Tear. Dat is een heel ruig stuk rotskust waar enorme golven tegenaan slaan waardoor het water metershoog de lucht inspuit. Heel indrukwekkend om te zien. We zagen er ook nog schildpadden zwemmen!

Na Devils Tear sprongen we weer op het brommertje en reden dit keer naar de andere kant van het eiland waar we nog stopten bij een stukje hagelwit strand dat bij een luxe resort behoort. Van daaruit is het nog maar een klein stukje naar de mangrove. Voor een paar euro kun je daar een bootje-met-stuurman huren om een half uur door de mangrove te varen. We zagen enkel een paar krabbetjes en hoorden wat vogels, maar de rust en de mangrove maakten het tot een heerlijk en ontspannen tochtje. 

De mangrove ligt vlakbij (eigenlijk ligt op Nusa Lembongan alles vlakbij ;-) Jungut Beach; een mooi lang stuk strand met een paar strandtentjes. We streken er bij eentje neer met een hoog Instagramgehalte; er staan schommels, hangmatten en een soort houten harten; allemaal om de perfecte foto te maken (of natuurlijk om te schommelen en in de hangmat te liggen zoals Lars deed). Beetje cliché maar het is toch een fijn en rustig plekje om een heerlijke fruitsmoothie te drinken met je voeten in het witte zand.

Na het eiland een beetje verkend te hebben moeten we onze mening toch ten positieve bijstellen; Nusa Lembongan is inderdaad nog een paradijselijk plekje. Niet toeristisch zou ik het niet willen noemen (vooral de highlights zoals Dreams Beach, Devils Tear, Mushroom Beach trekken veel dagtoeristen) maar ik kan me wel voorstellen dat er veel backpackers neerstrijken en er een paar weken blijven hangen.

Zondag reden we na het ontbijt weer met ons brommertje naar de Mangrove waar Tom een snorkeltoer is gaan doen waarbij hij heel veel vissen en kleurrijk koraal heeft gezien. Helaas geen roggen (die schijnen er ook te zitten). Lars en ik hadden meer zin in een paar uurtjes niks doen op het strand met een boekje en een frisbee. ’s Middags zijn we naar Nusa Ceningan gereden waar we nog secret Beach probeerden te vinden maar die bleek wat te secret voor ons. Wel stuitten we nog op Mahana Point; een cafeetje bovenop de kliffen waar de golven metershoog tegenaan beuken en waar we een hele tijd naar het natuurgeweld hebben gekeken.

Erna was het tijd om terug te gaan naar ons guesthouse waar de eigenaresse een heerlijke verse tonijn voor ons had gebakken. Na het eten was het inmiddels eb en  bij eb kun je door de zee vanuit Nusa Ceningan naar Nusa Lembongan wandelen (op zijn diepst komt het water tot de knieen); leuk om te doen en we zagen er ook nog mooie zeesterren.

Op maandag vertrokken we pas om 16.15 met  de boot terug naar Bali. De ochtend hadden we nog de tijd om nog een rondje op ons scootertje over het eiland te crossen en voor het laatst fruitshakes en kokosnoten te drinken met de voeten in het zand. Ons verblijf op de Nusa’s was een fijne ontspannen afsluiting van de vakantie waar we nog wel een paar dagen  hadden willen blijven.

Dinsdagochtend was het echter tijd voor de vlucht naar Singapore.

Dit keer arriveerden ook onze koffers samen met ons waardoor we gelukkig meer van de stad konden zien dan de Decathlon. We zijn begonnen bij de Gardens by the Bay. Dat is een enorm park met daarbinnen de bekende Supertree Grove (enorme metalen bomen waarop heel veel planten groeien en die ’s avonds prachtig verlicht zijn), tussen de Supertrees is de OCBC skywalk; een soort loopbrug tussen de bomen en verder zijn er  2 grote overdekte hallen (Flowerdome (juist gesloten toen wij er waren) en Cloudforest),  een foodcourt en natuurlijk heel veel planten en bomen. Eind augustus begint het autumn festival waarvoor heel veel extra verlichtingen en versieringen zijn aangebracht.  We hebben een rondje door het park en vervolgens om 19.45 een plekje gezocht om te genieten van de klank- en lichtshow bij de Supertrees. Elke avond om 19.45 en 20.45  uur kun je hier van genieten. Het duurt ongeveer een kwartiertje en is supermooi! We waren zo onder de indruk dat we gebleven zijn om het nog eens opnieuw te zien (vanuit een andere hoek) een uur later.

Vlakbij de Gardens by the Bay ligt Marina Bay Sands; een van de bekendste hotels ter wereld met infinitypool die uitkijkt over Gardens o the Bay. Helaas mag je er enkel komen als je er verblijft en dat is ver boven ons budget. We moeten het dus doen met het zicht op de buitenkant van het hotel, maar ook dat is mooi.

Onze allerlaatste vakantiedag hebben we gebruikt om verder zoveel mogelijk van de stad te zien. Eigenlijk heb je er een paar dagen nodig want de Botanische tuinen, de dierentuin en  Universal studio’s behoren bij de beste ter wereld maar daar hadden we helaas geen tijd meer voor. We zijn eerst naar het Colonial district gegaan waar mooie oude panden tussen de wolkenkrabbers van de zakenwereld staan en vandaaruit te voet (beetje te ver..) naar Orchard Road; de bekende winkelstraat vol shoppingcentra; het een nog luxer dan het andere. Eigenlijk helemaal niks voor ons.. Tot slot zijn we naar Little India gegaan wat dan weer alles is wat je je niet van Singapore voorstelt; een beetje chaotisch, kleurrijk en vol Indiase tempels en eettentjes.  De rest van de wijken en attracties zal voor een volgende keer zijn want het was inmiddels avond en we moesten naar het vliegveld.

Singapore Changi was al een van de mooiste vliegvelden van de wereld maar sinds april is Changi Jewel open. Dat is een hele mooie shoppingmall waar je te voet of per skytrain vanuit elke terminal naar toe kunt. Naast 5 etages winkels vind je er ’s werelds grootste indoor waterval (Rain Vortex) waar ook elke avond een licht en geluidshow is. We waren ruim op tijd bij het vliegveld maar hadden er rustig nog wat vroeger kunnen zijn zoveel is er te zien. Tot Lars’ grote vreugde is er ook een Pokémon store (de enige buiten Japan) waar we net nog een bezoekje aan konden brengen voor we naar onze gate moesten voor de vlucht naar München en vervolgens naar Brussel en onze vakantie echt voorbij was.

Wat was het weer een heerlijke reis; heel veel gezien, gedaan en genoten. We willen zeker nog eens terug naar Indonesië (zeker nu we gehoord hebben dat in augustus nagenoeg geen malariamuggen voorkomen op Flores en Komodo willen we daar graag heen, misschien al volgend jaar, maar ook Panama en Ecuador zijn een mogelijke bestemming voor volgend jaar.. jep, ik droom alvast vooruit, nog even niet aan de realiteit van werken, school ed denken ;-)

Bedankt voor het meelezen en al jullie reacties en tot volgende keer!

groetjes

Tom, Maya en Lars