Kamakura en nog meer Tokyo

Hoi

Momenteel zit ik in een Japanse kimono groene thee te drinken en een traditionele ryokan in Yudanaka. Helemaal leuk!

Maar eerst even terug naar dinsdag; na anderhalve dag de drukte van Tokyo vonden we het tijd voor een daguitstap naar Kamakura, een stad aan de kust, een uurtje met de trein ten zuiden van Tokyo. Gezien we door de jetlag nog steeds laat naar bed gaan en laat opstaan, waren we pas rond half 12 in Kamakura. Kamakura is een mooi stadje met veel shinto en boeddhistische tempels.

Na in een schattig eethuisje te zijn gestart met het opslurpen van een kom noedels (ik ben onder de indruk hoe luid de Japanners kunnen slurpen), hebben we een hele mooie wandeling gemaakt die ons langs verschillende tempels bracht. Zoals bij alles, is er een heel ritueel wat je allemaal moet doen bij een tempel; te beginnen met handen en mond wassen met water dat je met een speciaal soort lepel uit een bak schept (en opletten dat het water niet terug in de bak loopt). Vervolgens buigen, klappen en nog eens buigen. Ook zien we op allerlei soorten materiaal (schelpen, bordjes, papier, origami-figuren) wensen staan.

Waar Tokyo over het algemeen heel modern aandoet, is Kamakura juist traditioneel. Na ongeveer anderhalf uur te hebben gewandeld komen we uit bij Kotoku-in, de bekendste tempel van de stad met een enorm boeddhabeeld (daibatsu genaamd).  Naast een flink aantal toeristen (tot nu toe zijn we nog amper toeristen tegen gekomen, ook niet in Tokyo) zijn er ook heel veel Japanners die in eigen land op vakantie zijn. Sommige meisjes zijn prachtig uitgedost in de mooiste kimono’s. Lang niet iedereen loopt er zo bij maar het is wel echt hun kleding en ze zijn er niet als een soort toeristische attractie.

In Kamakura kun je op elke straathoek ijs kopen, in de vreemdste kleuren en smaken. We hebben een groene thee-ijsje genomen, maar onze meningen verschillen er nogal over (Tom vindt het lekker, Lars en ik minder). Van het ijskraampje was het maar een paar minuten te voet naar de Hasedera tempel. Werkelijk prachtig. De tempel zelf ligt op een heuveltje en ervoor liggen typische Japanse tuinen; alles mooi, verfijnd en helemaal op elkaar afgestemd. De tempel zelf is ook prachtig maar we waren vooral helemaal weg van de schattige beeldjes die er staan.

Klokslag half 6 werden we verzocht tempel en tuin te verlaten en zijn we maar aan de terugreis naar Tokyo begonnen.

Daar werden we woensdagochtend wakker door een vreemd geluid. Het leek wel alsof er monniken aan het zingen waren. Vanuit ons raam viel niets te ontdekken dus toen ben ik maar een kijkje gaan nemen op ons dakterras om te kijken of ik iets kon zien. Ja duidelijk dus; ze zaten bij ons op het dak. Wel geen monniken maar een groep Japanse toeristen.  Tja dat is weer eens anders wakker worden dan door de wekker.

Woensdag was alweer de laatste dag in Tokyo en we wilden nog verschillende wijken zien. Het was die dag erg warm en zonnig en we zijn begonnen met een sushi picknick in Ueno park.  We waren hier duidelijk niet de enigen. Overal zaten groepen mensen op zeilen te picknicken waarbij de champagne en later het bier goed vloeiden. Ook hele groepen zakenmensen die drankspelletjes speelden. Ik denk niet dat ze na de lunch nog veel gewerkt hebben. Naast eten en drinken verdrongen ze zich rond de paar kersenbomen die nog in bloei staan om foto’s te maken. Het lijkt wel alsof die bomen slechts 1 keer per eeuw bloeien ipv elk jaar, zo geobsedeerd zijn ze erdoor. Zonder gene worden tientallen selfies gemaakt. We zijn vlakbij een mooie boom gaan zitten en hebben genoten van het hele schouwspel. Naast de obsessie met de kersenbloesems zijn ze ook obsessief bezig met het keurig netjes uitspreiden van de plastic zeilen waar ze op gaan zitten en die ze met haringen vastmaken zodat er maar vooral geen randje omwaait.

In de namiddag zijn we naar Akihabara gegaan, een wijk vol anime en manga. Overal winkeltjes met actiefiguren die heel gedetailleerd gemaakt zijn en winkeltjes met ongeveer elk soort schroefje en electronisch dingetje dat je je maar kunt bedenken.  Ook zijn er zogenaamde maidencafé’s en op straat staan er meisjes in allerlei bijzondere outfits die flyeren voor de café’s. Het klinkt 18+ maar het moet vooral schattig voorstellen. “schattig” is hier zo’n beetje een hele cultuur op zich.

Na onze ogen te hebben uitgekeken zijn we naar de andere kant van de stad gegaan, naar de wijk Shinjuku. Dit is een wijk met veel kantoorgebouwen en shoppingcentra. Ook heb je hier het Metropolitan Building. Vanaf de 45e etage (202 m boven de grond) heb je een prachtig uitzicht over Tokyo. Vooral in de avond is het indrukwekkend; er komt gewoon geen einde aan de ontelbare lampjes. 

Na deze mooie laatste blik op en over Tokyo hebben we ons guesthouse opgezocht voor de laatste nacht in Tokyo. Donderdag zijn we naar de Japanse Alpen gereisd maar daarover volgende keer meer

groetjes

Tom, Maya en Lars