Colombia deel 4: Tayrona en Rio Don Diego

Hola amigos,

Zodra we zaterdagmiddag geland waren in Santa Martha vanuit Medellin voelden we de tropische temperaturen al. Waar het in Bogota echt truienweer was en in Salento, Jardin, Medellin en Guatape een heerlijke 25 graden, zitten we nu aan de Caribische kust bij temperaturen van rond de 38 graden en een hoge luchtvochtigheid. We zaten de afgelopen dagen in Yuluka ecohostel, een prachtig plekje vlakbij het Tayrona national park waar we verbleven in een heerlijke houten bungalow met eigen terrasje. Het hostel heeft ook een zwembadje en een gezellig restaurantje. De rest van de dag hebben we dan ook niet veel meer gedaan dan geluierd.

Zondag zijn we gaan tuben op de Rio Don Diego. Eerst hebben we een uurtje door de jungle stroomopwaarts gewandeld en vervolgens zijn we anderhalf uur dobberend in een autoband weer stroomafwaarts gegaan. Het water was kristalhelder en op sommige plekken slechts kniediep en zonder stroomversnellingen dus voor de adrenalinekick hoef je het niet te doen. Voor de rust en ontspanning des te meer. Wat een leuke activiteit! Prachtige natuur, heel veel mooie vogels en met het geluid van brulapen op de achtergrond. Super! Helaas waren we vergeten om een waterdicht mapje voor de telefoon mee te nemen, waardoor we tijdens de tocht geen foto’s hebben kunnen maken. Jullie zullen er dus echt zelf heen moeten gaan.
Voor ons gevoel veel te snel kwamen we na anderhalf uur dobberen uit op de plek waar de rivier in de zee uitmondt. Echt schitterend! Daar hebben we nog een uurtje doorgebracht en geprobeerd onze kleren wat te laten drogen, want we waren met lange broeken en t-shirts (ter bescherming tegen muggen, steekvliegen en de zon) de rivier ingegaan. Tom zelfs met schoenen aan..

Na een uurtje kwam een bootje ons halen en werden we naar een strandje gebracht waar ongeveer alle locale mensen aan het zwemmen waren. Het was zondag en dat is hier de enige vrije dag van de week.  Hele families trekken dan samen naar de rivier en kletsen en drinken dan wat terwijl de kinderen in de rivier spelen. Dat alles gaat gepaard met luide muziek. Colombianen en muziek gaan niet zonder elkaar en ze draaien enkel Colombiaanse nummers, allemaal even vrolijk.
We hebben er een vis gegeten, die we moesten kiezen van een schaal met kleine vis, middelgrote vis en grote vis. We hebben de grote vis gekozen voor ons drieën en die werd in 3 stukken gehakt geserveerd; Tom kreeg de staart, Lars het middenstuk en ik werd aangestaard door de ogen en rest van de kop.
In de namiddag begon het te regenen en later te onweren en zijn we met de bus terug gegaan naar ons huisje. Er was nog een alcoholbewustwordingscampagne aan de gang, niet zoals bij ons met Bobsleutelhangers maar er stond een grote mascotte verkleed als militair te zwaaien langs de kant van de weg en ballonnen uit te delen.

Terug in ons hotel kwam Tom erachter dat hij zijn schoenen inclusief steunzolen was vergeten op het strand. Redelijk essentieel.. Maar hoe weer aan de schoenen te geraken? Bus terug naar de Rio Don Diego zou nog wel gaan maar dan terug naar het guesthouse niet meer. Geprobeerd om de gids  te bellen maar ze waren bezig met filmopnames en onze gids had er blijkbaar ook een rol in.. Uiteindelijk lukte het toch om iemand te pakken te krijgen en nog wonderlijker lukte het die persoon om op een donker strandje waar het ’s middags vol mensen had gezeten en ’s avonds filmopnames waren Toms schoenen op te sporen. Met een motor werden ze vervolgens netjes bij ons afgeleverd!
Tom, net bekomen van het schoenendebacle, ging erna op ons terrasje de foto’s op de laptop zetten toen hij plots iets nats op zijn been voelde. Toen hij omhoog keek hing er aan het afdak een joekel van een vleermuis te bungelen die aan het piesen was.. de nattigheid bleek dus vleermuispies te zijn..

Maandag opnieuw op tijd opgestaan om naar Tayrona national park te gaan. Tayrona is het bekendste national park van Colombia. Een enorm stuk jungle pal aan de zee. We dachten slim te zijn door op maandag te gaan zodat het rustiger zou zijn dan in het weekend, maar blijkbaar was het net een nationale feestdag (geen idee wat gevierd werd) en hadden dus ook aardig wat Colombianen bedacht om er heen te gaan. En hoewel iedereen min of meer dezelfde route loopt, loop je er toch echt niet in de drukte. Het eerste stuk was meteen het intensiefste ; flink klimmen en het was die dag werkelijk bloedheet. Na een kwartier hadden we al meer gezweet dan we aan drinken bij ons hadden. Gelukkig stonden er mensen van een inheemse stam kokosnoten te verkopen. 

           
Na 2 uur wandelen kwamen we bij het eerste strand. Gezien je daar vanwege de gevaarlijke stroming niet mag zwemmen, zijn we maar meteen doorgegaan naar strand nummer 2, een prachtig wit strand aan een turquoise zee. Het probleem was hier echter dat er geen flintertje schaduw te bekennen was en zoals al gezegd was het bloedheet. Dan maar weer verder naar het derde strand (en tevens verste dat op 1 dag bereikt kan worden) waar we uiteindelijk na bijna 3 uur in totaal aankwamen. Het was wel de moeite waard; een prachtige baai waar we meteen een heerlijke frisse duik hebben genomen.

          
In het park kun je ook overnachten. Helaas zijn de overnachtingsmogelijkheden beperkt tot ofwel belachelijk duur ofwel slapen in een hangmat of tentje. We hebben hier dus niet voor gekozen; enerzijds was het wel fijn geweest als je niet op 1dag heen en weer moet, maar anderzijds werd ik ook niet erg enthousiast van de slaapplekken. Na de lunch en een uurtje luieren dus maar weer aan de terugweg begonnen. Toen we uiteindelijk om 17.30 weer bij de uitgang waren, waren we bekaf.
Tayrona is prachtig, maar we vonden het wel erg intensief voor 1 dag en behoorlijk prijzig. 
Het tuben op de Rio Don Diego is veel minder bekend maar naar onze mening eigenlijk nog mooier dan Tayrona.
Dinsdag werd het alweer tijd om te vertrekken vanuit El Zaino en zijn we de bergen in gegaan naar Minca, maar daarover in het volgend verslag meer.
Heel veel groetjes van ons