Colombia deel 2 Salento en Jardin

16 augustus 2018 - Jardín, Colombia

Hoi allemaal!

Nadat we vrijdag voor dag en dauw uit de veren waren (dankzij de jetlag viel dat voor ons gevoel nog mee),zijn we naar het vliegveld gegaan voor onze binnenlandse vlucht naar Pereira. We vlogen met Viva Colombia, zeg maar de Ryan Air van Zuid-Amerika. Waar ze bij Ryan Air al streng zijn op de bagage die je mee mag nemen is het hier nog erger. We hadden een iets duurder ticket zodat we gelukkig ook elk een koffer mochten inchecken, want als handbagage mag maar een piepklein koffertje mee (veel kleiner dan het standaard handbagageexemplaar) van maximaal 6 kg en dat wordt dus streng gecontroleerd. We reizen weer  licht met 3 kleine koffertjes, 1 camerarugzak en nog een klein rugzakje. In 1 van de koffertjes vervoeren we een laptop, iPad en harde schijf. Koffertje mocht niet als handbagage mee, maar geen probleem; wie onze verhalen al langer volgt, weet dat de plastic AHzak een onmisbaar reisitem van ons is en ook nu bewees hij weer goede dienst: bijna leeg koffertje ingecheckt en inhoud ervan in de AHzak. Die werd keurig van een sticker voorzien dat hij handbagage proof was. 

Na slechts een uurtje vliegen (wat 15 uur bussen bespaarde) in Pereira aangekomen en toen nog met de taxi naar Salento. Salento is een geweldig leuk dorpje vol restaurantjes, cafeetjes en winkeltjes in de vrolijkste kleurtjes. Echter niet het dorpje zelf maar de omgeving is het mooist. We zitten in een guesthouse met het prachtigste uitzicht ooit over een vallei, bergen en een riviertje. Overal groen zover je maar kunt kijken.
Van het uitzicht genoten met een koffie en later naar het dorpje gelopen en een heerlijke forel gegeten.

hangmat met uitzicht

 Zaterdag zijn we dan naar de Valle de Cocora gegaan. Dit is zoals de naam al zegt een vallei met palmbomen en niet zomaar palmbomen maar de hoogste ter wereld. Om er te raken rijden er elk uur Willy jeeps, die nog uit de jaren 40 van de vorige eeuw stammen, op en neer tussen Salento en de Cocoravallei. In zo’n jeep lukt het ze om naast de chauffeur nog 13 mensen te proppen. Lars verdween zo’n beetje tussen de mensen naast hem, ik zat met 1 been in en 1 been buiten de jeep en Tom stond aan de achterkant op de treeplank. Ik denk dat ze het doen om toeristen een avontuurlijk gevoel te geven want je zou er net zo goed met een minibus kunnen komen. 
De mevrouw van ons guesthouse zei dat de wandeling ongeveer 4 uur zou duren inclusief extra rondje naar de kolibries maar op een blog had ik al “ruim 5 uur en nog extra anderhalf uur naar de kolibries”zien staan. Dat laatste kwam dus het meest in de buurt. We hebben van 9.15 uur tot 17 uur gewandeld met in totaal nog geen uur pauze. En waar ik zeg wandelen bedoel ik half klimmen en klauteren, steile hellingen op en af, springen van steen tot steen en over gammele bruggetjes  wankelen. Wat een prachtige tocht! Door jungle, langs watervalletjes, langs de palmbomen, de prachtigste vergezichten, veel kolibrietjes onderweg en dat allemaal bij een heerlijk weertje. Wat een topdag en de wandeling staat terecht in de toptien van mooiste bossen ter wereld.

Valle de Cocora     tussen de hoogste palmen ter wereld      kolibrie   wandeling Cocoravallei 

 Cocoravallei

We hadden besloten dat  zondag een relaxdag zou worden, maar zo begon de dag niet. Een seconde nadat ik mijn lenzen in had gedaan zag ik opeens iets zwarts in de douche. Dat zwarts bleek een schorpioen te zijn. Het was maar een kleintje en hij bewoog amper dus echt onder de indruk waren we niet. Op zoek naar een emmer om hem buiten te krijgen  maar het meisje dat hier werkt tilde hem gewoon op met een stukje papier. We voelden ons dus al de overdreven bange toeristen met onze emmer, maar toen kwam de eigenaresse vertellen dat het een hele gevaarlijke was. Hij was inktzwart en blijkbaar geldt hoe zwarter hoe giftiger. Erna voelde de kamer toch net iets minder ontspannen.
Nu we toch eenmaal goed wakker waren zijn we meteen maar naar het busstation gegaan om kaartjes te regelen voor maandag naar Jardin. Op de kaart leek dat plaatstje halverwege te liggen tussen Salento en Medellin waardoor het een prettige tussenstop leek voor de lange reis. Nadat we echter hadden gehoord hoe omslachtig het is, werden we toch iets minder enthousiast..
De kaartjesverkoper kende ook 4 woordjes Nederlands “gek in het hoofd”. Of hij daarmee zichzelf of ons bedoelde was niet duidelijk.

Lars was de eerste dag al een bord met “zipline” opgevallen en dat wilde hij dolgraag doen. Bij deze zipline moest je op je buik gaan liggen en zoefde je als een vogel 200meter ver (en weer terug). Lars vond het helemaal geweldig en zou het liefste nog 10 keer zijn gegaan. We hebben hem moeten beloven dat we nog eens terug komen naar Colombia als de langste zipline ter wereld (meer dan 2 km) die ze hier nu aan het maken zijn, gereed is. 

klaar voor de zipline            Lars aan de zipline

De rest van de middag hebben we in de prachtige tuin gezegen en wat gelezen. Er zitten hier piepkleine vliegjes die steken. Je ziet ze amper maar ze prikken erg venijnig. Ik dacht eerst nog dat ik per ongeluk een hele dikke mug had doodgeslagen toen ik bloed op mijn kuit zag,  maar het bleek mijn eigen bloed, veroorzaakt door een vliegje dat je amper ziet met het blote oog. En jeuken dat het doet!

Maandag was het tijd voor de rit naar Jardin. Eerst van Salento naar Pereira (1uur), toen van Pereira naar Riosucio (3 uur) waarbij we nog een stressmoment hadden toen bleek dat de 3 koffertjes niet waren ingeladen.. gelukkig werd geregeld dat die met een bus later ons weer bereikten. En tot slot nog eens 4 uur naar Jardin waar we om 18 uur waren. Van de rit zelf heb ik niet veel meegekregen, ik had een reistablet genomen waar ik altijd al suf van word en ernaast had mijn enkel de omvang van een tennisbal gekregen. Een van de insectenbeten had blijkbaar een allergische reactie veroorzaakt waardoor mijn schoen niet meer paste en ik geen pas meer kon zetten. Ik voelde me niet echt lekker en wat koortsig erdoor en heb de rit slapend doorgebracht. Het bleek een mooie route door een heel groen gebied te zijn geweest. 
Naast het busstation in Jardin was gelukkig een apotheek waar ik naar binnen ben gestrompeld en meteen cortisonezalf kreeg. Zalf erop en antihistaminetablet genomen en gaan slapen.

Dinsdag was de enkel ietsje minder dik maar knalrood en helemaal warm en heel pijnlijk. In plaats van een mooie wandeling te maken (waarvoor we dus 8 uur onderweg waren geweest), een tuktuk naar het ziekenhuis genomen waar ik zou moeten zijn voor een dokter. Dit bleek een bijzondere ervaring. In de wachtkamer liep een arts in opleiding rond die zich een slag in de rondte werkte door bloeddruk, hartslag ed te meten en met haar eigen telefoon foto’s van huidaandoeningen maakte (gewoon en plein public). Dit werd dan door de dokter beoordeeld en vervolgens werden de mensen weer weggestuurd. Wat ze met toeristen moesten wisten ze duidelijk niet. Met Google Translate, hints en een paar woorden Spaans duidelijk gemaakt wat ik mankeerde. Toen moest de verzekering gebeld worden om te checken of ik een dokter mocht zien. Ons antwoord dat we gewoon contant zouden betalen en het later zelf met de verzekering zouden regelen werd genegeerd. Als verzekering niet oké zou zijn, dan geen dokter. Verzekering was wel oké dus er werd beloofd dat ik 5 minuten later bij de dokter terecht kon. Uur later nog niet.. Ik werd gewoon straal genegeerd door de dokter. 
Uiteindelijk kwam de arts in opleiding me vertellen dat ik een allergische reactie had en dat de enkel ontstoken was. Antibiotica was (nog)niet nodig. Een ander antihistaminicum en pijnstiller moeten komende 3 dagen hun werk gaan doen. Even afwachten dus..
Inmiddels waren de ochtend en ook het mooie weer voorbij. Gelukkig is Jardin een superleuk stadje vol gekleurde huisjes met een geweldig leuk plein (elk zuid-Amerikaanse stad heeft een Plaza Major, zeg maar het kerkplein. Grote kerk aan 1 zijde en aan de andere 3 cafeetjes en dat van Jardin is buitengewoon gezellig).Totaal niet toeristisch en je kunt er makkelijk een hele middag doorbrengen in een cafeetje met uitzicht op het plein. Dat hebben we dan ook gedaan.

Woensdagochtend verder naar Medellin. Daarover volgende keer weer meer.

Heel vele groetjes!

Foto’s

8 Reacties

  1. Yvonne van der Laan:
    16 augustus 2018
    Wat een gave reis maken jullie weer! Ik had geen idee dat die wandeling bij die maffe, dunne palmbomen zo pittig was trouwens. Knap gelopen van Lars ook! Veel plezier verder.
  2. Marga:
    16 augustus 2018
    Wat een mooie plek bij die palmbomen en ik beleef de reis weer mee door jouw kleurrijke verhalen. Mooi hoor
  3. Ann:
    16 augustus 2018
    Leuk avontuur beleven jullie. Het is daar precies heel mooi. Genieten jullie er van!
  4. Mutti/oomsel:
    16 augustus 2018
    Hallo Tom, Maya, Lars, het verslag en de foto’s geven aan dat Colombia veel te bieden heeft. Schorpioen in de badkamer vind ik horror. Gelukkig Maya dat je net op tijd je lenzen in had gedaan. Nog heel veel reisplezier. XXX Mutti/Oomsel.
  5. Opa koek:
    16 augustus 2018
    Schitterend avontuur en prachtige foto's van het land, en wat een durfal is die Lars. Wees wel voorzichtig met het ongedierte en geniet ervan Gr opa Koek.
  6. Pia & Rob:
    16 augustus 2018
    Hallo wereldreizigers, het is weer een heel mooi avontuur met veel uitdagingen :-).
    Een allergische reactie op insectenbeten en dokters in het buitenland, is heel herkenbaar. Als het niet overgaat, gewoon prednison kuurtje voor drie dagen vragen. Was bij mij altijd het geweldige redmiddel in de zuidelijke landen [maar ook eens in Nederland]. Beterschap Maya, met je 'pootje'. Geniet van al het moois...
    Ik verheug me alweer op jullie volgend verhaal...
  7. Petra:
    16 augustus 2018
    Wat een verrassend land! Sjiek wat jullie weer allemaal zien en ervaren. Goede reis, geniet ervan en veel beterschap nog Maya, hopelijk gaat het snel beter! 😘
  8. Franssen:
    17 augustus 2018
    Lieve Kinderen
    Wat zijn we blij als we horen dat jullie het fijn hebben.
    en aan de foto.s te zien is het er erg mooi. Geniet ervan.Wel blij als jullie ook weer terug zijn.Voor jullie alle drie kusjes en nog extra knuffels voor Lars erbij. Omie en Opie.