Colombia deel 3 Medellin en Guatapé

Hallo allemaal,

Inmiddels zitten we aan de Caribische kust te zweten maar eerst terug naar woensdag toen we Jardin verlaten hebben om naar Medellin te reizen. Jammer dat we maar zo kort in Jardin waren want het is echt een geweldig leuk plaatsje.

In de bus hier hoef je je trouwens niet te vervelen. Vooral in de buurt van stadjes en bij files stappen er allerlei verkopers in en uit die soms een stukje meerijden en dan vanalles aan de man proberen te brengen. Dat varieert van nootjes en chips tot pennen (die opmerkelijk vaak gekocht worden) en (onze favoriet) verse mango, meloen en ananas in partjes.

In Medellin aangekomen zijn we met de metro naar de kabelbaan gegaan. De kabelbanen (het zijn er meerdere) maken deel uit van het metronetwerk. Medellin is een enorme stad, heel mooi gelegen tussen de bergen en daar ook deels tegenaan gebouwd. De kabelbaan legt een enorme afstand af en heeft meerdere stops. Je hebt er een geweldig uitzicht over de stad. Het is wel ook confronterend want je gaat ook pal over de krottenwijken. Vroeger was Medellin een van de gevaarlijkste steden ter wereld en  waren er wijken waar zelfs de politie niet durfde komen. 15 jaar geleden heeft Uribe, de toenmalige president, besloten dat Colombia moest veranderen, te beginnen met Medellin. De bendes zijn met harde hand aangepakt en de stad raakt langzaam van zijn gewelddadige reputatie af.

Na de kabelbaantocht die Tom en Lars 2 keer hebben afgelegd (na 1 keer vond ik het genoeg, blijkbaar kun je namelijk ook wagenziek worden in een kabelbaan..) zijn we naar het centrum gegaan. Op de Plaza Boteras hebben we een heerlijke fruitshake gedronken terwijl we ons verwonderden over de vreemde mensen die er allemaal rondliepen. Het lijkt ons een plek waar je na zonsondergang beter niet kunt zijn. Overdag is het echter een mooi plein dat vol staat met beelden van de kunstenaar Boteras; bekend van zijn beelden van dikke mensen en dieren met vreemde lichaamsverhoudingen. 

Hotel Oro, waar we verbleven, beschikt over een jacuzzi op het dakterras die door alle lampen telkens een andere kleur aanneemt (ze zijn hier dol op lampjes en kleurtjes: ook tuktuks en gebouwen zijn vaak het decor van een lichtshow) en waar Tom en Lars nog een uurtje in hebben doorgebracht.

Donderdag zijn we naar Guatapé gegaan. Een enorm kleurrijk stadje een uurtje of 2 rijden ten oosten van Medellin. Eind jaren 70 is er een stuwdam aangelegd en hebben ze het hele gebied hiervoor onder water laten lopen. Guatape is dus volledig nieuw opgebouwd.
Vlakbij het dorpje ligt La Piedra, een granieten monoliet die 200 meter hoog boven alles uitsteekt. Via een wenteltrap van bijna 700 tredes kun je tot boven raken van waar je een adembenemend uitzicht over het hele gebied hebt. Echt prachtig! Mijn enkel heeft de trappentest redelijk doorstaan en lijkt langzaamaan zijn oorspronkelijke vorm weer aan te nemen. 

             
We verbleven in een guesthouse waar ze denk ik erg van de hygiëne zijn: alles zit nog in de plastic; van de bank tot de matrassen en zelfs de kussens aan toe. Overigens zijn de matrassen hier bijna overal zo hard als beton. Midden in de gemeenschappelijke ruimte staat een grote pingpongtafel en ook een kikkerspel waar Lars bijna niet vandaan te krijgen valt. Het kikkerspel is een houten bak met allemaal gaten waar je muntjes in moet proberen te werpen. Het meest levert een worp in de bek van een ijzeren kikker op. Overal in midden en Zuid-Amerika kom je het tegen, maar nergens anders ter wereld hebben we het ooit gezien.

Vrijdag zijn we begonnen met een boottocht op het meer. We hadden een supergoede gids die veel wist te vertellen over de geschiedenis van Guatape en de rots en ook over Pablo Escobar. Op een van de eilandjes ligt namelijk Finca la Manuela, de ruïne van een van de 500 buitenverblijven van Escobar. Na diens dood is het eigendom geworden van zijn butler. Blijkbaar bestaat in Colombia de regel dat als je ergens meer dan tien jaar hebt gewoond, je aanspraak kunt maken op de woning. Het voelt een beetje raar om de plek  waar een van de grootste criminelen uit de geschiedenis heeft gewoond te bezoeken, maar ook dit hoort bij Colombia en vult een bladzijde uit de geschiedenis van het land. Onze gids is een hele nuchtere en goed geïnformeerde vrouw en doet dus gelukkig niet mee aan de verheerlijking van deze schurk. We krijgen de ruïnes te zien met hun dubbele muren waar enorm veel geheime verstopplekken waren, zowel voor geld als mensen. Creatief met spouwmuren.. Overigens hebben we geen verdwenen miljoenen gevonden.
Heel bizar vinden we wel dat je op deze locatie ook kunt paintballen. Schieten, al is het met verfkogels, voelt niet goed op een plek met deze geschiedenis. Je kunt trouwens veel zeggen van Escobar maar niet dat hij geen mooie plek had gekozen voor zijn buitenverblijf.

’s Middags zijn Tom en Lars nog gaan kajakken op het meer en heb ik nog wat door het mooie stadje gelopen. Werkelijk elk huis heeft een vrolijk kleurtje. Veel van de dorpjes waar we afgelopen week geweest zijn of door zijn gereden bestaan uit gekleurde huisjes maar Guatapé behoort wel tot de uitbundigste. Dat zouden ze wat mij betreft meteen ook in Belgie/Nederland mogen invoeren.

     
Na een heerlijke  vegetarische maaltijd (die dit keer ook echt enkel uit groenten bestond, vaak vragen ze hier in vegetarische restaurantjes of je er ook kip bij wil..) weer onze betonbedden opgezocht. 

Groetjes van ons!