Auschwitz-Birkenau

8 augustus 2020 - Auschwitz, Polen

Hoi allemaal,

Vorig blog was ik ermee geëindigd dat we dinsdag naar Auschwitz zouden gaan. Normaal mag je ’s ochtends voor 10 uur zonder gids binnen, echter door de Corona is ook Auschwitz een paar maanden gesloten geweest voor bezoekers en sinds het per 1 juli weer open is, is enkel een bezoek met gids toegestaan. We hadden al tickets gekocht voor de eerste Engelstalige tour van de dag die startte om 9.30 uur dus op tijd op en in een uurtje rijden van Krakau naar Oswiecim (de Poolse benaming van het dorp Auschwitz). Na een aantal prachtige zonnige dagen startte dinsdag de dag met een flinke regenbui en toen we er bijna waren werd het opeens zo donker alsof het nacht werd. Het weer dat past bij de locatie.

We hebben van tevoren getwijfeld of een bezoek met Lars niet te heftig voor hem zou zijn gezien ze  het eigenlijk afraden onder de 14 jaar. Maar gezien we nu toch naar Polen gingen en we het eigenlijk een must-see voor iedereen vinden besloten we toch te gaan. Van tevoren thuis “in het kader van de voorbereiding” samen de film Schindlers List gezien.. Hier was Lars toch wel van slag van en ik hield mijn hart een beetje vast voor het bezoek. Sowieso vonden ook Tom en ik het best spannend; iedereen kent het concentratiekamp wel uit films, boeken en verhalen, maar om echt op de plek te staan waar zich de meest afschuwelijke feiten in de geschiedenis hebben afgespeeld, is toch iets anders.

ingang Auschwitz Auschwitz I

We waren op tijd daar en moesten bij binnenkomst allemaal door een poortje waar je van top tot teen volledig gedesinfecteerd werd. Om half 10 begon de rondleiding. We waren maar met een groepje van 10 en moesten allemaal mondkapje op en doordat we allemaal een koptelefoon kregen waardoor we onze gids hoorden, konden we ook voldoende afstand houden. Absoluut goed georganiseerd. Auschwitz bestaat eigenlijk uit 2 kampen: Auschwitz I en Auschwitz II (Birkenau). We startten de rondleiding bij het bekende bord “arbeit macht frei”  van Auschwitz I. Onze gids was een hele fijne vrouw die ons veel informatie heeft gegeven en meenam naar de verschillende barakken die nu als museum dienst doen. Ze gaf uitleg over hoe vanaf het moment dat de treinen arriveerden het eraan toe ging, over de medische experimenten, de gaskamers, de executies, de werk- en leefomstandigheden en alle gruweldaden. Er zijn maar liefst 1.1 miljoen mensen omgekomen.. een aantal waar je je gewoon niets bij kunt voorstellen zo enorm veel.

Je komt door ruimtes waar metershoog schoenen, brillen, koffers en keukengerei liggen opgestapeld dat de mensen meebrachten in de verwachting een nieuwe toekomst te gaan starten.. een andere toekomst dan de nachtmerrie waarin ze terecht kwamen. Ook liggen er enorme hoeveelheden haren die zijn afgeknipt. En wat je ziet is maar een fractie van wat er in die tijd in beslag is genomen/ is afgeknipt. Erg aangrijpend. Wat ik echter het meest emotioneel vond waren de foto’s die in de beginperiode gemaakt zijn van de mensen die aankwamen. In de ernaast gelegen ruimte werd aandacht besteed aan de kinderen waarbij ik het echt niet meer droog hield. Erna nog naar de enig bewaarde gaskamer/crematorium geweest en de executieplaats.

koffers  schoenen foto's van museum foto's museum2 foto's kinderen

Na de uitvoerige rondleiding werd het tijd om naar Auschwitz II (Birkenau) te gaan dat op 3 km afstand van Auschwitz I ligt. Waar I al bestond voor de oorlog, is Birkenau speciaal gebouwd voor de gruweldaden en als vernietigingskamp (dat woord alleen al..). Birkenau is 2 km2 groot en stond vol met barakken, gaskamers en crematoria. Je ziet er ook de treinrails die eindigen bij het perron waar de eerste selecties (rechtstreeks naar de gaskamers of naar de werkkampen) plaats vonden. De gaskamers zijn op het einde van de oorlog door de Duitsers gesloopt om bewijs te vernietigen, veel barakken waren van hout en zijn inmiddels vergaan (of het hout is gebruikt bij de wederopbouw van de dorpen na de oorlog) maar er zijn er nog enkele  van steen over die je kunt bezoeken en alleen al de enorme omvang van het gebied zorgt dat je stil wordt. Ook de wachttorens en het prikkeldraad zijn er nog.

barak Birkenau wachttoren trein rails Birkenau
Eerlijk gezegd vind ik het lastig om goed onder woorden te brengen wat we er gezien en gehoord hebben. Het proberen op papier te zetten verzwakt wat er gebeurd is aan onmenselijke gruweldaden.

Ik kan een bezoek aan iedereen alleen maar aanraden, vind het eigenlijk een must als je in de buurt bent. Wat hier gebeurd is mag namelijk nooit vergeten worden.

treffende woorden

Vonden we Lars te jong? Nee, hij had op school al over WOII geleerd en ook door boeken en films een beeld over concentratiekampen. De werkelijkheid en omvang zijn confronterend maar dat is het ook voor volwassenen. Door de dag van tevoren al eens in de Joodse wijk te zijn geweest in Krakau en er veel over te hebben gepraat was hij voldoende voorbereid (voor zover je natuurlijk ooit echt voorbereid kan zijn op zoiets).

Woensdag waren we eerst van plan om een bezoek te brengen aan het museum in de voormalige fabriek van Schindler (ook in Krakau), echter het bezoek aan Auschwitz moest nog even indalen en dat hebben we gedaan door een prachtige wandeling te maken. Gezien ik het niet goed vind voelen om een blog over Auschwitz af te sluiten met een vrolijk verhaal over wandelen, houden jullie dat tegoed voor een volgend verslag (dat er snel aan zal komen).

Groetjes

Tom, Maya en Lars

Foto’s

8 Reacties

  1. Familie Konings:
    9 augustus 2020
    Wat een indrukwekkend verhaal en zo respectvol geschreven. Wij begrijpen dat dit jullie heeft geraakt. We kijken uit naar je volgende verslag.
  2. Nathalie Lurken:
    9 augustus 2020
    Mooi geschreven Maya en indrukwekkend! Zeker ook de foto’s.
  3. Petra:
    9 augustus 2020
    Wat heftig...sluit me er helemaal bij aan dat je het respectvol beschreven hebt. En die foto’s, indrukkend.
  4. Pia & Rob:
    9 augustus 2020
    Stil ervan....heel waardig beschreven...
  5. Marion:
    9 augustus 2020
    100% met je eens: iedereen zou dat moeten zien....
  6. Opa koek:
    9 augustus 2020
    Heel goed omschreven, indrukwekkend, ik denk als je ter plekke bent dat je dan er wel even stil van wordt, ga nu maar genieten van wat vrolijker dingen, dikke kus en een knuffel van oma Edith en opa Koek.
  7. Sofie:
    10 augustus 2020
    Om stil van te worden ...
  8. Ann:
    10 augustus 2020
    Tijdens het lezen kreeg ik een krop in mijn keel ... het kwam binnen! Het mag inderdaad nooit vergeten worden!