Sri Lanka deel 6: Kaudulla en Dambulla

22 augustus 2017 - Negombo, Sri Lanka

Hoi!

Na een paar dagen internetloos te zijn geweest, hebben we hier in Negombo weer een goede verbinding (we zijn trouwens van mening dat je beter helemaal geen internet kunt hebben dan heel traag internet dat het vaker niet dan wel doet, dat laatste zorgt voor onrust, het eerste na even wennen eigenlijk vooral voor rust).
Zodoende dat verslag 5 en 6 elkaar snel volgen.

Vandaag is onze laatste dag in Sri Lanka aangebroken en wat gaan we het hier missen! Een kleine 3 weken is veel te kort voor dit prachtige land (zelfs al was het de 2e keer dat we er waren, waardoor we veel bezienswaardigheden(zoals Anaradnapurna, Pollonaruwa en de zuidkust) dit keer links hebben laten liggen). 
 Maar voor het slotwoord over Sri Lanka, eerst nog even terug naar donderdag toen we met de taxi van Batticaloa naar Sigirya zijn gereden, een rit van ruim 4 uur. In Sigirya verbleven we in een groter hotel (nou ja niet echt groot maar alle andere guesthouses hadden maximaal nog 2 andere kamers), the Hide Out genaamd. Speciaal voor Lars geselecteerd vanwege het mooie zwembad. Het zwembad, de omliggende tuin en een boomhut met zicht over de velden tot de leeuwenrots van Sigirya waren ook erg mooi, maar in eerste instantie vonden we de ontvangst erg koeltjes en niet in vergelijking met de enorme gastvrijheid en vriendelijkheid bij alle vorige accommodaties (de uitbater bleek overigens ook geen Sri Lankaan te zijn). Ik kan ze ook niet echt onvriendelijk noemen, maar het leek allemaal wat zakelijker. Doe ons toch maar de rustigere plekjes.
Maar goed, we waren er nu eenmaal en het zwembad was erg mooi dus daar hebben we de rest van de middag doorgebracht. 


Vrijdagochtend wederom een zwembadmoment en met veel moeite dan toch nog verslag 4 kunnen uploaden. 
’s Middags werden we opgehaald door een jeep die ons naar Kaudulla bracht, een nationaal park. We dachten naar Minneriya te gaan, maar beide parken zijn met elkaar verbonden en de gidsen weten in welk gebied op dat moment de meeste dieren zijn en gaan daar dan dus ook naar toe. Elk jaar in augustus/september als het het droog seizoen is in het noordoosten van het land, komen er honderden olifanten naar het grote waterbassin in Kaudulla/Minneriya om te drinken, socializen en paren. Dit heet ook wel “The Gathering” en is het grootste jaarlijks olifanttreffen in Azië. Naast de honderden olifanten overigens ook tientallen jeeps die in een soort colonne rijden…  Op de plek waar volgens de chauffeur de dag ervoor maar liefst 100 olifanten waren geweest troffen we er nu maar liefst… 1 aan.
Ach ja beter 1 dan geen en rondrijden in een open jeep waar we in konden staan met ons hoofd door het dak was ook al erg leuk en avontuur genoeg met zorgen dat je niet onthoofd werd door laaghangende takken.
Maar toen reden we een bocht om en kwamen bij een volgende grote vlakte waar minimaal 60-70 olifanten bij elkaar stonden. Wauw!! Heel veel vrouwtjes met jongen (zo schattig: de kleinste was pas 1 maand oud en had nog een minislurfje waar hij/zij nog niet goed mee wist wat te doen) en later kwamen er nog solitaire mannetjes bij de groep.

olifanten Kaudulla                  olifant

Gezien ze op een grote open vlakte stonden stoorde het helemaal niet dat er ook zoveel jeeps waren want iedereen had prima zicht en de meeste jeeps bleven ook netjes op gepaste afstand van de olifanten en elkaar. Wat een belevenis! We hebben ruim 2 uur staan kijken en genieten en het had nog wel veel langer mogen duren. Zo leuk om te zien hoe de olifanten met elkaar omgaan, spelen, eten, elkaar plagen etc. Het zijn al sinds jaar en dag mijn favoriete dieren en het voelde enorm bevoorrecht om zo te mogen kijken naar hun leefwereld.

Kaudulla National park                   olifanten bekijken

Bij zonsondergang terug naar het hotel en ook onderweg kwamen we nog veel wilde olifanten tegen langs de kant van de weg, onderweg naar de grote waterplas.

Door onze chauffeur nog getrakteerd op een heerlijke verse kokosnoot. Super tegen de dorst.

Zaterdag maar weer eens voor dag en dauw op want we hadden bedacht om Pidurangala te beklimmen. Dat is een rots die naast de bekende leeuwenrots van Sigirya ligt. Bij ons vorig bezoek hebben we Sigirya al beklommen en hoewel het mooi was  (en waarschijnlijk nog steeds is) houden we de herinneringen liever hoe ze zijn en maken nu nieuwe op een nieuwe locatie. Toen de wekker om 5 uur ging vroeg ik me af waarom het ook alweer een goed plan leek om zo vroeg op te staan om in het aardedonker een rots te gaan beklimmen. Het bleek ook nog eens te regenen en dat deed ons besluiten dat Tom alleen zou gaan en Lars en ik ons nog eens omdraaiden (het laatste stuk naar de top zou klimmen zijn over rotsen en glibberig door de regen zag ik ons al met een gebroken voet weggetakeld kunnen worden).
Tom vond het een mooie klim en had in zijn eentje “ on top of the word” een schitterend uitzicht op Sigirya maar een mooie zonsopgang was er helaas niet. 

zicht op Sigirya

Na het ontbijt zijn we met de tuktuk naar Dambulla gegaan waar we in Raintree verbleven. Wat een pareltje! Ons huisje ligt aan een vijver omringd door bergen op een landgoed van 6 hectaren. Er is nog 1 ander huisje (overigens niet bezet)  en ze zijn er nog een aantal aan het bijbouwen, volledig gemaakt uit natuurlijk materiaal. Zodra we aankwamen werd er meteen een enorme lunch voor ons gemaakt en de rest van de dag hebben we niet veel meer gedaan dan genieten van het uitzicht, lezen en vier-op-een-rij. Er zitten hier enorm veel vogels waaronder arenden en ijsvogels. Ook een paar koeien, een stier en 3 honden. Eén van die honden heeft nog een hoekje van ons biebboek afgeknabbeld.We kregen nog een rondleiding door ‘de tuin’ en na een kilo curd met grote borden fruit was de dag helaas al voorbij.

huisje Raintree Dambulla

Het eten was amper verteerd of het was zondagochtend weer tijd voor een ontbijt. Heerlijke roti’s, pannenkoeken, eieren en fruitsap zorgden voor een flinke energieboost die we nodig hadden toen we bij de grottempels van Dambulla aankwamen. Heel onlogisch ligt het kaartjesverkoophokje niet bij de ingang. We hadden dat al gelezen maar het was niet duidelijk waar het dan wel was. Blijkbaar dus helemaal aan de andere kant; eerst dus een paar honderd trappen op, dan een paar honderd trappen af en vervolgens opnieuw honderden trappen omhoog. Gelukkig was alle moeite niet voor niks, want het zijn supermooie tempels, uitgehakt in de grotten. Variërend van kleinere grotten met een paar Boeddha’s tot grotere grotten met tientallen boeddha’s: staand, liggend, zittend, met vriendelijke gezichten, iets grimmiger kijkenden, kleine, grote, hele grote.

       grottempels          grottempels Dambulla                                                     

In een grot klonk een vreselijk irritant hoog piepgeluid, waar we helaas niet achter zijn gekomen wat daar de betekenis van was. (En Lars was vooral onder de indruk van de gigantische oren van de boeddha’s dus die zullen het ongetwijfeld ook niet prettig hebben gevonden :-)). Op weg naar beneden nog achtervolgd door apen die het op onze mango gemunt hadden. Als afleidingsmanoeuvre hebben we ze een overrijpe avocado gegeven.

aap

Terug bij Raintree afgekoeld met een duik in het zwembad voor we weer aan tafel konden gaan. Onze gastheer heeft jaren in resorts op de Malediven gewerkt. We denken als ober, want elke keer werd het volledig servies uit de kast gehaald en leek het blijven vullen van de waterglazen bijna een obsessie van hem. 

Maandag helemaal van Dambulla met de tuktuk naar Negombo (zo ongeveer het halve land door). Het duurde iets langer dan verwacht want we hadden een zeer voorzichtige chauffeur die nadat hij eerst nog even een muntje bij Boeddha was gaan brengen niet harder reed dan 35 km per uur en onderweg wel 50x de weg heeft gevraagd (maps.me op mijn telefoon werd niet helemaal vertrouwd). Ach, een tuktuk is een geweldig leuk vervoermiddel (met z’n 3-en plus bagage passen we er net in) en omdat we zo langzaam gingen zag je goed alles wat er zich buiten afspeelde in het dagelijks leven. Toch waren we blij toen we bij ons hotel in Negombo aankwamen en een verfrissende duik in het zwembad konden nemen (Lars werd hier weer herenigd met zijn zwembroek die hier bijna 3 weken heeft liggen wachten).

En nu is het dan dinsdag en zitten we nog bij het zwembad te lezen, spelletjes te doen en foto’s te sorteren. Vanavond om half 9 vliegen we naar de Malediven.
De vakantie in Sri Lanka zit erop maar gelukkig hebben we nog een week voor we weer naar huis moeten.
Ik weet niet wat de Malediven ons nog gaat brengen, maar ik vrees dat het niet kan tippen aan de heerlijke tijd die we hier gehad hebben. Sri Lanka heeft eigenlijk alles waar we blij van worden: supervriendelijke mensen, warm weer, heerlijk eten, mooie natuur (van strand tot bergen tot theeplantages tot nationale parken), olifanten, tuktuks, boeddha’s, festivals, een ontspannen levensstijl, kilo’s fruit en het is ook nog eens goedkoop en de afstanden niet te groot.
We komen zeker nog eens terug! Nu op naar de Malediven!

groetjes van ons

Foto’s

5 Reacties

  1. Opa koek:
    22 augustus 2017
    Geweldig, het lijkt me schitterend wat jullie allemaal gezien hebben, en zo heeft Lars toch nog zijn boomhut gehad en niet te vergeten zijn zwembroek terug kan hij weer helemaal de show stelen. Goede reis naar de Malediven Gr. Opa Koek en oma Edith.
  2. Mutti/oomsel:
    22 augustus 2017
    Sluit me helemaal aan bij de reactie van opa Koek en oma Edith. Zo fijn dat jullie de tijd van je leven hebben en zeker nog een keertje teruggaan. Goeie tijd op de Malediven. XXX mutti/oomsel.
  3. Franssen:
    22 augustus 2017
    We hebben weer genoten .

    Goede vlucht naar de Malediven. en hopende nog een hele fijne week.
    xxxxxxx en liefs Bommie en Bompie .
  4. Sofie:
    23 augustus 2017
    Aha Maya, ik kan jullie vertellen waarvoor dat hoog geluid dient in de grotten van Dambulla ... om de vleermuizen weg te houden .... (volgens onze gids he)

    :-)
  5. Maya Theunissen:
    24 augustus 2017
    Dat schrok niet alleen de vleermuizen af haha. Wel raar dat het maar 1 grot was. Ik was trouwens verbaasd dat je gewoon met flits mocht fotograferen, lijkt me toch niet bevordelijk voor de rotsschilderingen.