Kyoto!

Hoi allemaal

Onze Japanreis zit er helaas weer. Het laatste verslag zal ik morgen nog posten, maar nu eerst terug naar Kyoto waar we zondagmiddag zijn aangekomen na een treinreis vanuit Matsumoto. Gezien je hier overal pas na 15 uur in je hotel terecht kan, hebben we de bagage in een locker op het station gepropt en zijn we naar Inari Fushimi taishi gegaan. Dit is een Shinto tempelcomplex met allemaal oranje Torii (poorten), vergezeld door witte vossen. De shintogod Inari (God van de sake en de rijst- en graanoogst) wordt hier aanbeden en de vos staat symbool voor zijn boodschapper. De Torii zijn geschonken om de God gunstig te stemmen in de hoop zo een goede oogst te krijgen. In totaal staan er meer dan 10.000! 

Er is een complete tunnel van oranje poorten, enorm fotogeniek. Helaas zijn wij niet de enigen die dat vinden, het is er werkelijk loeidruk. Het is dan ook een prachtige plek. Je kunt helemaal omhoog via tientallen trappen en door tig Torii , maar gezien de hele ronde minimaal 3 a 4 uur in beslag neemt, zijn we toen het begon te schemeren maar teruggedraaid. Hoe verder van de hoofdtempel vandaan, hoe verder de Torii van elkaar afstaan. 

Terug bij station Kyoto zijn we aan de verkeerde kant het station uit gegaan met als gevolg een extra rondje van een half uur om het station lopen, zo groot is dat gebouw. We verblijven in guesthouse Costa del Sol.. vraag me af wie deze naam verzonnen heeft, het is toch echt Japans met slapen op futons op tatamimatten. Dit keer gelukkig wel normale kussens.

Maandag hadden we bedacht naarArashiyama bamboebos te gaan. Gezien het Japan is kun je echter verwachten dat er eerst nog een paar mooie tempels op je pad komen. De meeste tempels liggen hier in prachtige tuinen waar momenteel veel bomen en planten in bloei staan. Ik verbaas me erover dat Tom hier geen last heeft van zijn hooikoorts. Vanuit de prachtige tuin kom je uit op het pad door het bamboebos. Ook hier zijn er meer toeristen dan bomen, maar toch blijft het mooi en indrukwekkend om die gigantische bamboe te zien.

Na een lunch in Arashiyama weer terug in de trein (we zijn hier overgestapt op ’s middags rond 15 uur warm eten en ’s avonds een broodje; de Japanners eten 3keer per dag warm,  maar 1 keer Japans op een dag vinden we genoeg). Kyoto is een grote stad en naast bussen en metro’s kun je hier met de trein (waar we de JR pas kunnen gebruiken) een flink deel doorkruisen. Wonderlijk genoeg zijn de bekendste toeristische attracties zoals het GoudenPaviljoen heel slecht met het openbaar vervoer bereikbaar. Vanaf het station dan maar een taxi genomen naar Kinkaku-ji (de echte naam van het Gouden Paviljoen) waar we juist 5 minuten voor sluitingstijd aankwamen. Nadat de kassa’s sluiten mag je nog ongeveer een half uur binnen blijven. Helaas wordt er geen rekening gehouden met zonsondergang waardoor we de tempel juist een paar minuten voor de zon onderging moesten verlaten. De zon was ons overigens aan het plagen door zich hardnekkig achter een wolk te verschuilen en er vielen zelfs een paar druppels regen (overigens hebben we enorm veel geluk gehad met het weer. Op deze paar druppels na is het de hele vakantie droog gebleven. De temperatuur heeft geschommeld tussen de 12 en 25 graden). Juist 5 minuten voor we echt weg moesten brak de zon door wat een prachtig zicht  op het gouden gebouw opleverde. Het gouden paviljoen ligt in een meertje en je kunt er helaas niet in, maar de buitenkant is absoluut een must see als je in Kyoto bent.

Na een ijsje uit een automaat te hebben gehaald zijn we naar Kyoto station gegaan. Niet alleen omdat ons guesthouse er niet zover vandaan ligt, maar ook omdat het een prachtig gebouw is. Moderne architectuur maar ook trappen waar een hele lichtshow op geprojecteerd wordt en een fontein met klank- en lichtshow ernaast bij het busstation.

Dinsdag hebben we voor de verandering eens de bus genomen en zijn uitgestapt bij het Filosofenpad. Dat is een voetpad naast een kanaal waar je onder de bomen kunt wandelen. Helaas staat hier niks meer in bloei maar heeft alles een fris groen kleurtje. Op het einde van het filosofenpad ligt Ginkaku-ji, het, zilveren paviljoen. Waar het gouden paviljoen ook daadwerkelijk een laagje bladgoud heeft, is er niks zilverachtigs te bekennen aan het zilveren paviljoen. Hij is gewoon van hout maar is wel ook prachtig. Het zilveren paviljoen ligt een stukje uit het centrum en is minder bekend dan zijn gouden vriend waardoor het er een heel stuk rustiger is. De tuin rond het paviljoen is schitterend en het weer inmiddels ook weer waardoor het lekker aangenaam slenteren is. 

Voor ’s middags hadden we in februari juist de laatste 3 kaartjes bemachtigd voor Miyako Odori. Dat is een geishaoptreden dat slechts gedurende 3 weken per jaar plaats vindt. Bij binnenkomst in het theater  zagen we een echte geisha staan wachten om naar dezelfde show te gaan kijken als wij. Normaal zijn ze nogal schichtig om op de foto te gaan maar voor een foto met Lars maakte ze graag een uitzondering. Voor de show was er nog een theeceremonie. Op internet staat dat dit een uur duurt maar in de praktijk komt het erop neer dat je een ruimte in wordt geleid waar een paar geisha’s op een verhoging zitten en in een pot thee roeren. Je krijgt een gebakje (gebakjes hier zien uit als een marsepeinen buitenkant  met erin een zoet bonenmengsel) en een kop matchathee en de bedoeling is dat je binnen 2 minuten weer weggaat om plaats te maken voor de volgende lichting. Je krijgt wel je bordje mee?! Rest van de week hebben we dus met 3 bordjes rondgezeuld (zonder de bijpassende kom want die krijg je niet mee).
Om 15 uur begon het geishaoptreden. Er deden enkele tientallen geisha’s en maiko’s (geisha’s in opleiding) mee. Het verschil tussen geisha’s en maiko’s zie je het best aan hun haren. De geisha’s hebben een pruik op in een soberder model, de maiko’s hebben hun eigen haren kunstzinnig opgestoken en versierd met bloemen. Wat een prachtig optreden. Heel gracieus en synchroon dansten ze over het podium begeleid door muzikanten die de vreemdste instrumenten bespeelden. Ook in het publiek zaten enkele geisha’s. Helaas mochten er zowel bij de theeceremonie als bij de show geen foto’s of filmpjes gemaakt worden, we hadden jullie graag laten meegenieten. We vonden de show elke euro meer dan waard, dus als je ooit in april naar Japan gaat, zorg er dan voor dat je op tijd kaartjes voor de Miyako Odori in Kyoto aanschaft.

Na afloop zijn we naar Gion gegaan, het geishadistrict (overigens aan de andere kant van de stad dan het theater). Dat is helemaal zoals je het je voorstelt met kleine steegjes met houten huizen en rode lantaarns en geisha’s die zich schichtig snel door de straten voortbewegen. In de hoofdstraat krioelt het van de toeristen, maar zodra je een paar straatjes afdwaalt ben je de enige. We wanen ons terug in de tijd en in een hele andere wereld. Opnieuw een totaal andere en fascinerende kant van Japan gezien!       

groetjes van ons